امیر شیبانی‌زاوه، یکی از بازداشت‌شدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی»، اخیراً با پابند الکترونیکی از زندان آزاد شد. این اتفاق که در ۱۹ فروردین ۱۴۰۴ رخ داد، سوالات زیادی را در خصوص سیاست‌های جدید دولت ایران در قبال زندانیان سیاسی و فعالان اجتماعی به‌وجود آورده است. شیبانی‌زاوه به دلیل فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود به حبس محکوم شده بود، اما حالا به نظر می‌رسد که آزادیش با تغییرات جدید در نظام قضائی ایران همراه است.
تاریخچه محکومیت و اتهامات امیر شیبانی‌زاوه
امیر شیبانی‌زاوه در فروردین ۱۴۰۳ به اتهاماتی چون بازدید از مزار کشته‌شدگان جنبش “زن، زندگی، آزادی”، ارتباط با خانواده‌های دادخواه و پوشیدن شلوارک در مکان‌های عمومی، به یک سال حبس تعزیری، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و دو سال محرومیت از فضای مجازی محکوم شد. این اتهامات که بیشتر به دلیل فعالیت‌های مدنی و اجتماعی او مطرح شدند، سبب شد که امیر شیبانی‌زاوه با محدودیت‌های جدی روبرو شود و حکم زندان سنگینی علیه او صادر گردد.
اگرچه شیبانی‌زاوه به حبس خانگی منتقل شده است، اما همچنان این موضوع باعث ایجاد سوالات جدی در خصوص تغییرات احتمالی در سیاست‌های جمهوری اسلامی در برخورد با فعالان سیاسی و اجتماعی می‌شود. باید دید که آیا این روند ادامه خواهد داشت یا اینکه ایران همچنان به سیاست‌های قبلی خود ادامه خواهد داد.
آزادی‌های مشروط و پیام‌های سیاسی
با توجه به تاریخچه شیبانی‌زاوه در اعتراضات سراسری ۸۸ و برخوردهای گذشته با او، انتقال وی به حبس خانگی با پابند الکترونیکی ممکن است پیام‌های خاصی به فعالان اجتماعی و سیاسی ارسال کند. برخی معتقدند که این تغییرات نشان‌دهنده تغییرات در سیاست‌های جمهوری اسلامی است، در حالی‌که دیگران این اقدام را تنها یک حرکت نمایشی می‌دانند.
آزادی امیر شیبانی‌زاوه با پابند الکترونیکی به عنوان یکی از تحولات جدید در سیاست‌های ایران می‌تواند نقطه عطفی در آینده مبارزات سیاسی و اجتماعی باشد. در نهایت، این موضوع باعث افزایش نگرانی‌ها در خصوص آزادی بیان و حقوق بشر در ایران خواهد شد.
