در حالی که دستگاه قضایی ایران مدعی استقلال و عدالت است، روند برخورد با فعالان سیاسی و مدنی همچنان نشان از سرکوب هدفمند و سیستماتیک دارد. احمدرضا حائری زندانى، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی، یکی از نمونه‌های بارز این سرکوب است که با وجود گذراندن دوران محکومیت، پیوسته با پرونده‌سازی‌های جدید مواجه می‌شود.
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی در قزلحصار
احمدرضا حائری، زندانی سیاسی که از اردیبهشت ۱۴۰۲ در زندان قزلحصار کرج به سر می‌برد، در سال‌های اخیر با فشارهای مضاعف قضایی و امنیتی مواجه شده است. او در حالی سومین سال حبس خود را می‌گذراند که نه‌تنها امیدی به آزادی زودهنگام ندارد، بلکه به‌طور پی‌درپی با پرونده‌سازی‌های جدید روبه‌رو می‌شود؛ آخرین نمونه آن، اعتراضش به اعدام محسن لنگرنشین بود که بلافاصله پس از آن احضاریه‌ای جدید برای او صادر شد. احمدرضا حائری، زندانی دگراندیش، در نامه‌ای از درون زندان نوشته است: «تا کی این شوخی بی‌مزه را ادامه می‌دهید؟» او با زبانی کنایه‌آمیز، تکرار تشکیل پرونده‌های بی‌اساس را نشان ناتوانی ساختارهای حاکم در پذیرش صدای مخالف می‌داند. در همین یادداشت‌ها به مواردی چون پنهان‌سازی حکم جدید شش سال و سه ماهه‌اش توسط دادگاه انقلاب، جلوگیری از دسترسی به روند اعاده دادرسی، و فشارهای روانی بر فعالان حقوق بشر در حبس اشاره کرده است. شرایط در قزلحصار، به‌ویژه برای زندانیانی مانند حائری، گواهی بر تداوم سرکوب سیستماتیک در جمهوری اسلامی است.
پرونده‌سازی جدید به خاطر اعتراض
با یک پرونده‌سازی جدید از سوی نهادهای امنیتی مواجه شده است؛ این بار به‌دلیل اعتراض آشکار او به اعدام محسن لنگرنشین، یکی دیگر از زندانیان سیاسی که در اردیبهشت‌ماه سال جاری به دار آویخته شد. این پرونده جدید پنجمین مورد از سلسله پرونده‌هایی است که طی دوران حبس علیه حائری گشوده شده است. به گفته‌ی نزدیکان او و بر اساس گزارش منتشرشده در صفحه اینستاگرامش، طی هفته گذشته برای بار پنجم در طول دوران محکومیت‌اش به دادسرای انقلاب احضار شده و بی‌هیچ مقدمه‌ای به شعبه ۱۳ بازپرسی معرفی شده است.
در واکنش به این اقدام، احمدرضا حائری زندانى در یادداشتی از درون زندان نوشت: «حالا که مطمئن‌اید تا دو سال دیگر آزاد نمی‌شوم و به روند توسعه اسلامی‌تان خللی وارد نخواهم کرد، این یکی دیگر برای چیست؟» او این اقدام را نه یک روند قضایی عادلانه، بلکه یک «شوخی بی‌مزه» خوانده که تکرار آن تنها با هدف آزار روحی و روانی زندانیان و فرسایش تدریجی آن‌ها صورت می‌گیرد.
تشکیل این پرونده جدید در حالی صورت می‌گیرد که نهادهای امنیتی و قضایی ایران در سال‌های اخیر به‌طور مکرر برای زندانیان سیاسی فعال در زمینه‌ی حقوق بشر و نوشتن نامه یا امضای بیانیه، پرونده‌سازی کرده‌اند. بسیاری از این زندانیان، علاوه بر تحمل حکم‌های اصلی خود، با احکام مضاعف مانند حبس‌های طولانی‌تر، تبعید، شلاق یا جزای نقدی روبه‌رو شده‌اند. در مورد حائری، این فشارها بخشی از سیاست کلی نهادهای حکومتی برای کنترل صدای مخالف درون زندان‌هاست.
آیا عدالت به قربانیان بازمی‌گردد؟
در حالی که پرونده‌های جدید علیه فعالان سیاسی و حقوق‌بشری همچنان در جریان است، سؤال اصلی این است که آیا عدالت به قربانیان این سرکوب‌ها بازخواهد گشت؟ أحمدرضا حائری، زندانی سیاسی در قزلحصار، یکی از نمادهای بارز این پرسش است. احمدرضا حائری، زندانی‌ای که به خاطر اعتراض به احکام ظالمانه و حمایت از دیگر زندانیان سیاسی، همچنان با پرونده‌سازی‌های متعدد روبه‌رو است، نمونه‌ای آشکار از شرایط پیچیده و ناعادلانه سیستم قضایی ایران است. این زندانی سیاسی که اکنون با پرونده پنجم خود مواجه شده، نه تنها از حقوق اولیه خود محروم شده، بلکه هر بار که صدای اعتراضش بلند می‌شود، فشارها و محدودیت‌های بیشتری بر او اعمال می‌گردد. این وضعیت نشان‌دهنده آن است که نه تنها عدالت به شکل واقعی اجرا نمی‌شود، بلکه ابزار قضایی به شکل وسیعی برای سرکوب و سکوت مخالفان به کار گرفته شده است. آیا می‌توان امیدوار بود که روزی عدالت واقعی برای احمدرضا حائری، زندانی و دیگر قربانیان این سیاست‌ها برقرار شود؟ پاسخ به این سؤال هنوز در هاله‌ای از ابهام است، اما آنچه مسلم است، مقاومت و پایداری این زندانیان است که صدای عدالت را همچنان زنده نگه داشته است.