علی‌اصغر عالمی، زندانی محکوم به اعدام، پس از گذراندن سیزده سال در زندان مرکزی دامغان، سحرگاه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ به‌صورت پنهانی اعدام شد. اجرای این حکم بدون اطلاع‌رسانی رسانه‌ای بار دیگر سؤال‌هایی جدی درباره عدالت کیفری و شفافیت نظام قضایی ایران مطرح کرده است.
اعدام پنهانی علی‌اصغر عالمی پس از ۱۳ سال
علی‌اصغر عالمی، زندانی محکوم به اتهام قتل عمد، در حالی در زندان مرکزی دامغان اعدام شد که بیش از یک دهه از حبس او می‌گذشت. اجرای حکم در سکوت خبری کامل و بدون اطلاع‌رسانی عمومی انجام شد و تا لحظه انتشار این گزارش، هیچ یک از رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی به آن اشاره نکرده‌اند.
اعدام زندانیانی که سال‌ها را در زندان گذرانده‌اند، آن‌هم بدون بازتاب عمومی، نگرانی‌های فزاینده‌ای را درباره عدم شفافیت در اجرای عدالت برانگیخته است. بسیاری از فعالان حقوق بشر می‌پرسند که چرا اینگونه احکام باید به‌صورت مخفیانه و بدون دسترسی خانواده یا وکلای مدافع اجرا شوند.
واکنش فعالان حقوق بشر
سازمان حقوق بشری «هه‌نگاو» که اولین بار این خبر را منتشر کرد، على اصغر عالمى این اقدام را مصداقی از “اعدام پنهانی و غیرانسانی” دانسته و خواستار نظارت بین‌المللی بر روند اجرای احکام اعدام در ایران شده است. بر اساس گزارش‌های این سازمان، بسیاری از این اعدام‌ها بدون طی مراحل کامل دادرسی عادلانه اجرا می‌شوند.
عدم پوشش این اعدام در رسانه‌های رسمی، از جمله خبرگزاری‌های قوه قضاییه، نشان‌دهنده تداوم سیاست‌های کنترل اطلاعات در موارد حساس و امنیتی است. این سکوت رسانه‌ای باعث شده تا روایت‌های دولتی از اعدام‌ها با چالش‌های زیادی از سوی جامعه مدنی روبرو شونداعدام علی‌اصغر عالمی، نمونه‌ای دیگر از روند مبهم، پنهانی و غیردموکراتیک اجرای احکام اعدام در ایران است. اگرچه نظام قضایی ایران مدعی اجرای عدالت است، اما محروم‌کردن خانواده و جامعه از اطلاع‌رسانی شفاف، اعتماد عمومی را تضعیف کرده و تصویر تاریکی از عدالت در ذهن افکار عمومی ایجاد می‌کند..