آزار و اذیت مذهبی
مسیحیان به دلیل اعتقاداتشان تحت آزار و اذیت‌های مداوم قرار دارند. این آزارها شامل تهدید، دستگیری و حتی مجازات‌های سنگین برای افرادی است که به طور علنی مناسک مذهبی خود را انجام می‌دهند. در بسیاری از موارد، این آزارها تحت عنوان “حفاظت از امنیت ملی” توجیه می‌شوند.
محدودیت‌های عبادت
عبادت آزاد یکی از حقوق اساسی انسان‌هاست، اما مسیحیان در ایران با محدودیت‌هایی جدی در این زمینه مواجه هستند. کلیساها تحت نظارت و کنترل شدید دولت قرار دارند و بسیاری از مراسم مذهبی به طور علنی برگزار نمی‌شوند. همچنین، استفاده از متون مذهبی و زبان‌های محلی در عبادات نیز محدود است.
تبعیض اجتماعی
مسیحیان به ویژه در حوزه‌های اشتغال و تحصیل با تبعیض روبه‌رو هستند. بسیاری از مشاغل دولتی و دانشگاه‌ها به روی آنان بسته است و این امر به کاهش فرصت‌های اجتماعی و اقتصادی آنان منجر می‌شود. این تبعیض‌ها می‌تواند به احساس جدایی و انزوا در میان این اقلیت مذهبی منجر شود.
مهاجرت
به دلیل شرایط دشوار و عدم امنیت، بسیاری از مسیحیان تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. این موضوع نه تنها بر خانواده‌ها تأثیر می‌گذارد بلکه باعث کاهش جمعیت مسیحیان در کشور می‌شود و به از دست رفتن فرهنگ و هویت آنان منجر می‌گردد.