در ماه ژانویه ۲۰۲۵، ایران شاهد افزایش فشارها بر فعالان زن، از جمله بازداشت‌ها و محکومیت‌های سنگین علیه زنان، به‌ویژه در مناطقی مانند کردستان و اصفهان بوده است. این فشارها و مشکلات همچنان نشان‌دهنده نهادینه شدن سیاست‌های سرکوبگرانه علیه زنان در جمهوری اسلامی است. علاوه بر این، گزارش‌ها از وقوع زن‌کشی‌های بی‌شماری در سراسر کشور حکایت دارند که به شدت بر تبعیض و خشونت علیه زنان در جامعه ایران تأکید دارند.
بازداشت و محکومیت فعالان زن
طبق آمار منتشرشده از سوی مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، دست‌کم ۲۰ فعال زن در ایران در ژانویه ۲۰۲۵ بازداشت شده‌اند. این بازداشت‌ها نشان‌دهنده ادامه روند سرکوبگرانه علیه زنان فعال در عرصه‌های اجتماعی، حقوق بشری و سیاسی است. همچنین، ۳ زن به مجموعاً ۱۲ سال و ۶ ماه حبس محکوم شده‌اند و یکی از آنها به شلاق نیز محکوم گردیده است.
اسامی زنان بازداشت
اصفهان؛ ۱ـ رویا آزادخوش ۲ـ نسرین خادمی ۳ـ مژگان پورشفیع ۴ـ آزیتا رضوانیخواه ۵ـ بشری مطهر ۶ـ سارا شکیب ۷ـ شورانگیز بهامین ۸ـ ساناز راسته ۹ـ مریم خرسندی ۱۰ـ فرخنده رضوان‌پی ۱۱ـ فیروزه راستی‌نژاد
بوکان؛ ۱۲ـ سروه شیری ۱۳ـ بفرین محمودی
سنندج: ۱۴ـ آیدا عمویی
اهواز: ۱۵ـ احلام بندر
مهاباد؛ ۱۶ـ گلاویژ محمدی‌ارشد
سبزوار؛ ۱۷ـ ناهید ملوندی
سروآباد؛ ۱۸ـ پروین ادوایی
دهگلان؛ ۱۹سهیلا مطاعی
تهران؛ ۲۰ـ ارغوان فلاحی
دستگیری ها و محاکمات: بازتاب تبعیض مداوم علیه زنان
دستگیری فعالان فمینیستی و صدور احکام علیه آنها تنها بخشی از سیاست تبعیض سیستماتیک در جمهوری اسلامی ایران است. بشبا توجه به جنبش های انقلابی مانند “جین ژان آزاد” ، فشارهای روی فعالان فمینیستی شدیدتر شده است ، زیرا دولت ایران در تلاش است تا زمینه های اجتماعی و سیاسی و حقوق بشر زنان را محدود کند. بشاز زمان آغاز ظاهر خود ، جمهوری اسلامی به طرز سازمان یافته ای به دنبال کاهش فضاهایی است که زنان می توانند خود را بیان کنند ، سعی می کنند علاوه بر جرم و جنایت هویت های جنسی و جنسی ، آنها را از طریق سیاست های جدا کردن تبعیض جنسیت و جنسیت به حاشیه رانده کنند. اقلیت های جنسیتی. این سیاست ها بخشی از جدایی نژادپرستانه در ایران است.
ثبت ۱۸ مورد زن‌کشی در ماه ژانویه ۲۰۲۵
ر ماه ژانویه ۲۰۲۵ دست‌کم ۱۸ زن در شهرهای مختلف ایران به قتل رسیده‌اند که ۱۶ مورد آنها توسط افراد نزدیک‌شان از جمله توسط همسرانشان کشته شده‌اند. بررسی آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو نشان می‌دهد که از این میان، “۷ زن توسط همسران خود، ۳ زن به دست برادر، ۲ زن به دست پدر و ۱ زن نیز به دست پدر و برادر خود به قتل رسیده‌اند.” این آمارها همچنین نشان می‌دهند که از این میان، دو زن توسط افراد ناشناس و بقیه نیز به دست داماد، خواستگار و پسر دوست خود کشته شده‌اند. بر اساس این آمارها از مجموع ۱۸ مورد زن‌کشی، حداقل ۹ مورد با انگیزه اختلافات خانوادگی صورت گرفته است. همچنین، ۳ زن دیگر نیز با انگیزه ناموسی، یک زن با انگیزه سرقت و یک زن نیز به دلیل رد درخواست ازدواج کشته شده و علت قتل ۴ زن دیگر نیز نامشخص است.
خلاصه
جمهوری اسلامی ایران را یک نظام آپارتاید جنسیتی ارزیابی می‌کند که در آن قتل و آزار سیستماتیک به زنان در مراحلی قانونمند شده است. جامعه جهانی باید نظام آپارتاید جنسیتی را ذیل «جنایت علیه بشریت» گنجانده و این را در تعریف بین المللی خود بگنجاند و جمهوری اسلامی را بر أساس قوانین صراحتا ضد زن و ساختارمندی سرکوب زنان در جامعه ایران یک نظام آپارتاید جنسیتی دسته بندی کرده و ذیل این مفهوم جرم‌انگاری کند.
