در اردیبهشت ۱۴۰۴، سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایران وارد مرحله تازه‌ای شد. بازداشت‌های گسترده، محرومیت از تحصیل و تخریب اموال شخصی، تنها بخشی از سیاست‌های سرکوب‌گرانه‌ای‌ست که در ادامه فشارهای سال‌های گذشته، همچنان جامعه بهائی را هدف قرار داده است.
سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایران
در دهه ۱۳۸۰ خورشیدی، ایران مرحله جدیدی از سرکوب سیستماتیک بهائیان در ايران را آغاز کرد. این سرکوب‌ها شامل بازداشت‌های دسته‌جمعی، اخراج دانشجویان بهائی از دانشگاه‌ها، و مصادره اموال خانواده‌های بهائی بود. در سال ۱۳۸۷، هفت تن از رهبران جامعه بهائی (یادگیرندگان روحانی معروف به «یاران ایران») بازداشت و پس از ماه‌ها بازجویی، به اتهامات واهی چون «جاسوسی» و «اقدام علیه امنیت ملی» به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم شدند. رسانه‌های حکومتی در این دوره به ترویج فضای نفرت‌پراکنی علیه این اقلیت مذهبی پرداختند. بسیاری از کسبوکارهای بهائی بسته شدند و حق داشتن شغل رسمی از آنان سلب گردید. این موج سرکوب، نشانگر رویکرد هماهنگ نهادهای امنیتی، قضایی و رسانه‌ای برای حذف تدریجی جامعه بهائی از فضای اجتماعی و اقتصادی کشور بود.
در ماه اردیبهشت ۱۴۰۴، سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایران با موجی تازه از فشارهای امنیتی، قضایی و اجتماعی مواجه شد؛ فشاری که نه‌تنها در تضاد با حقوق اساسی شهروندان است، بلکه نشانه‌ای از استمرار تبعیض دینی در ایران به شمار می‌رود.
بازداشت‌های فله‌ای بدون حکم قانونی
در طی این ماه، گزارش‌های متعددی از شهرهای شیراز، یزد، کرج و اصفهان منتشر شد که نشان می‌داد نیروهای امنیتی بدون ارائه حکم قضایی معتبر، دست‌کم ۹ شهروند بهائی را بازداشت کرده‌اند ،سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایراندر بسیاری از موارد، ماموران هنگام بازرسی خانه‌ها، لوازم الکترونیکی، اسناد شخصی و کتاب‌های مذهبی را نیز ضبط کرده‌اند. خانواده بازداشت‌شدگان، همچنان در بی‌خبری از محل نگهداری و وضعیت حقوقی عزیزان‌شان به سر می‌برند.
در کنار بازداشت‌ها، دادگاه‌های انقلاب برای چندین شهروند بهائی احکام زندان صادر کرده‌اند.اتهامات رایج شامل «تبلیغ علیه نظام»، «تشکیل گروه غیرقانونی» و «عضویت در فرقه ضاله» است. برخی از این احکام تا ۱۰ سال زندان را در بر می‌گیرد. این در حالی است که مطابق قوانین بین‌المللی، باور دینی نباید مبنای جرم‌انگاری قرار گیرد.
محرومیت از تحصیل و تبعیض در اشتغال
یکی از مظاهر سرکوب سیستماتیک بهائیان در ايران، محرومیت از تحصیل در مقاطع دانشگاهی است. ده‌ها دانشجوی بهائی در این ماه از دانشگاه‌ها اخراج شده یا در مرحله ثبت‌نام رد صلاحیت شدند، صرفاً به دلیل باور دینی‌شان.در حوزه اشتغال نیز بسیاری از کسبوکارهای بهائیان با پلمب مواجه شده‌اند. وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی مانع از صدور مجوزهای صنفی برای بهائیان می‌شوند، در حالی‌که این افراد حق فعالیت اقتصادی در چارچوب قانون را دارند.
مطالعه بیشتر : بهائیان شیراز زیر فشار؛ اتهام تبلیغ علیه نظام
واکنش نهادهای بین‌المللی
سازمان‌های بین‌المللی همچون عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران، بارها نسبت به نقض حقوق اقلیت بهائی در ایران هشدار داده‌اند.در اردیبهشت ۱۴۰۴ نیز، سرکوب سیستماتیک بهائیان در ايران چندین بیانیه از سوی این نهادها منتشر شد که در آن خواستار توقف فوری بازداشت‌ها، آزادی زندانیان عقیدتی، و پایان تبعیض دینی شدند.
آنچه در اردیبهشت ۱۴۰۴ بر جامعه بهائی ایران گذشت، تکرار یک الگوی آشنا بود: بازداشت، محرومیت، تخریب، و بی‌عدالتی.تا زمانی که نظام حقوقی ایران به رسمیت شناختن آزادی مذهب را در عمل پیاده نکند، بهائیان و دیگر اقلیت‌ها همچنان در معرض خطر نقض سیستماتیک حقوق انسانی خواهند بود.