در سال‌های اخیر، بحران فقر در ایران به یکی از چالش‌های اصلی اجتماعی تبدیل شده است. کودکان ایران زیر خط فقرطبق گزارش‌های منتشر شده، حدود ۳۸ درصد در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند . این آمار نگران‌کننده نه تنها بر زندگی روزمره این کودکان تأثیر می‌گذارد بلکه آینده اجتماعی و اقتصادی کشور را نیز به خطر می‌اندازد. در این گزارش به بررسی وضعیت فقر در ایران، تأثیر آن بر کودکان و نقش آموزش در کاهش فقر پرداخته خواهد شد.
کودکان ایران زیر خط فقر
ایران با مشکلات اقتصادی متعددی روبه‌رو است که یکی از مهم‌ترین آنها فقر مالی و اقتصادی است. طبق آمار وزارت رفاه اجتماعی، ۳۸ درصد از کودکان ایران زیر خط فقر در کشور در خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که درآمد آنها به حدی کم است که قادر به تأمین نیازهای اولیه خود نیستند. این وضعیت نه تنها بر کیفیت زندگی این کودکان تأثیرگذار است، بلکه می‌تواند به مشکلات جدی در آینده اجتماعی و اقتصادی کشور منجر شود.
یکی از دلایل اصلی ادامه روند فقر در ایران، ناتوانی بسیاری از والدین در دستیابی به آموزش‌های کافی است. حدود ۵۰ درصد از والدین این کودکان تحصیلات متوسطه دوم را ندارند و این عامل به شدت بر وضعیت اقتصادی خانواده‌ها تأثیر می‌گذارد. همچنین، نبود آموزش مناسب برای کودکان می‌تواند آنها را در مسیر مشکلات جدی قرار دهد. آموزش یکی از مهم‌ترین راه‌ها برای شکستن چرخه فقر است و می‌تواند به کودکان این امکان را بدهد که در آینده زندگی بهتری داشته باشند.
زندگی در فقر می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر سلامت روانی و اجتماعی کودکان داشته باشد. این کودکان ممکن است به دلیل کمبود منابع آموزشی، بهداشت و تغذیه مناسب، از امکانات برابر در جامعه محروم شوند. این محرومیت‌ها می‌تواند به مشکلات جدی‌تر مانند افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، و مشکلات رفتاری منجر شود. از این رو، مقابله با کودکان ایران زیر خط فقر و رفع آن باید در اولویت‌های دولت قرار گیرد.
تحصیل و تنگدستی: رابطه‌ای تنگاتنگ
خانواده‌هایی که در شرایط مالی نامناسب زندگی می‌کنند، معمولاً با مشکلاتی مانند ناتوانی در پرداخت هزینه‌های تحصیل، خرید لوازم‌التحریر، پوشاک مدرسه، و حتی هزینه رفت‌و‌آمد فرزندان به مدرسه مواجه‌اند. در بسیاری از مناطق محروم ایران، دیده شده که کودکان به دلیل فشار اقتصادی، کودکان ایران زیر خط فقر خانواده مجبور به ترک تحصیل شده و به بازار کار یا کارهای خانگی کشیده می‌شوند.آمارهای وزارت آموزش و پرورش و وزارت رفاه اجتماعی نشان می‌دهد که در مناطق کم‌برخوردار، نرخ ترک تحصیل به‌ویژه در مقاطع راهنمایی و متوسطه دوم به‌مراتب بالاتر از میانگین کشوری است. این مسئله نه‌تنها نابرابری آموزشی را تشدید می‌کند، بلکه فرصت‌های رشد و ارتقاء اجتماعی این کودکان ایران زیر خط فقر را به‌شدت محدود می‌سازد.
کاستی‌های برنامه‌های حمایتی دولت
محدود بودن دامنه اجرابسیاری از این برنامه‌ها همه خانواده‌های فقیر را پوشش نمی‌دهند، به‌ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده. این امر باعث می‌شود بخش قابل توجهی از جامعه از چرخه حمایت محروم بمانند. فقدان نظارت و ارزیابی مؤثردر اغلب موارد، این برنامه‌ها فاقد سازوکار دقیق برای نظارت و ارزیابی هستند، که منجر به توزیع ناعادلانه منابع و عدم تحقق اهداف اعلام‌شده می‌شود.. حمایت موقتی و غیرپایداربسیاری از کمک‌ها به‌صورت مالی یا غذایی و در بازه‌های کوتاه‌مدت ارائه می‌شوند و نمی‌توانند به توانمندسازی واقعی یا خروج پایدار از فقر منجر شوند.. بروکراسی پیچیدهفرآیندهای اداری پیچیده موجب تأخیر در رساندن کمک‌ها به افراد نیازمند می‌شود و اثربخشی برنامه‌ها را کاهش می‌دهد. این مسئله می‌تواند حس ناامیدی و بی‌اعتمادی در مردم ایجاد کند.
نتیجه‌گیری
کودکان ایران زیر خط فقر یک بحران جدی است که تأثیرات آن به‌ویژه بر روی کودکان به شدت نمایان است. رسیدگی به این مشکل نه تنها به بهبود وضعیت معیشتی مردم کمک می‌کند بلکه آینده‌ای بهتر برای نسل‌های آینده ایران رقم خواهد زد. از این رو، دولت و جامعه باید برای حل این معضل اجتماعی اقداماتی فوری و مؤثر انجام دهند.