بازداشت افشین حقیقت، شهروند بهایی ساکن شیراز، نمونه‌ای دیگر از فشار و سرکوب سیستماتیک اقلیت‌های دینی در ایران است. این اقدام که توسط نیروهای امنیتی انجام شد، نگرانی‌های حقوق بشری داخلی و بین‌المللی را تشدید کرده و تأکید می‌کند که آزادی‌های دینی و حقوق شهروندی همچنان در معرض تهدید قرار دارند. استمرار چنین بازداشت‌هایی، پیامدهای جدی برای جامعه بهایی و فضای اجتماعی و فرهنگی ایران دارد و ضرورت پیگیری و نظارت حقوق بشری را بیش از پیش آشکار می‌کند.
بازداشت افشین حقیقت؛ نمادی از سرکوب اقلیت‌های دینی در ایران
بازداشت افشین حقیقت نشان‌دهنده ادامه روند سرکوب سیستماتیک اقلیت‌های دینی در ایران است. این شهروند بهایی ساکن شیراز توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد. گزارش‌ها حاکی است که مأموران ضمن تفتیش منزل وی، شماری از وسایل دیجیتال و کتاب‌های دینی او و اعضای خانواده‌اش را ضبط کرده‌اند. چنین اقدامات مکرر، بازداشت افشین حقیقت و دیگر شهروندان بهایی، نشان می‌دهد که فشار بر اقلیت‌های دینی نه تنها فردی، بلکه بخشی از یک سیاست ساختاری و گسترده است که آزادی مذهبی و حقوق انسانی را محدود می‌کند.
این روند تأثیرات عمیقی بر جامعه بهایی و خانواده‌ها دارد و باعث ایجاد جو ترس و بلاتکلیفی می‌شود. فقدان اطلاعات شفاف درباره اتهامات و محل نگهداری بازداشت‌شدگان، امنیت روانی خانواده‌ها و جامعه را تهدید می‌کند. فعالان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی بارها نسبت به این اقدامات هشدار داده و خواستار آزادی فوری بازداشت‌شدگان و احترام به حقوق دینی و انسانی اقلیت‌ها شده‌اند.
موجی از بازداشت‌ها در سال‌های اخیر
بازداشت افشین حقیقت تنها مورد اخیر نیست. در سال‌های گذشته، موارد متعددی از بازداشت شهروندان بهایی در شهرهایی مانند تهران، کرج، شیراز، بابل و ارومیه گزارش شده است:تهران؛ بازداشت سه شهروند زن بهایی توسط نیروهای امنیتی (۹ خرداد ۱۴۰۴)کرج؛ فریبا میثاقی و عرفان اشراقی بازداشت شدند (۱ اسفند ۱۴۰۳)شیراز؛ مهران دستورنژاد و فردین بنگاله بازداشت و بلاتکلیف (۱۴ تیر ۱۴۰۴ و ۲۳ مهر ۱۴۰۴)بابل؛ سونیا تودیعی بازداشت شد (۲۱ مهر ۱۴۰۴)ارومیه؛ کیهان مقصودی بلاتکلیف و بازداشت شد (۶ شهریور ۱۴۰۴)این آمار نشان می‌دهد که فشار بر شهروندان بهایی یک روند سیستماتیک و تکراری است که شامل تهدید، بازداشت و محرومیت از حق آزادی‌های دینی می‌شود.
ضرورت اقدام بین‌المللی و داخلی
ضرورت اقدام بین‌المللی و داخلی برای مقابله با موج بازداشت‌ها در ایران بیش از پیش احساس می‌شود. بازداشت افشین حقیقت و دیگر شهروندان بهایی نشان داد که فشار بر اقلیت‌های دینی تنها محدود به اقدامات محلی نیست، بلکه یک روند سیستماتیک و سازمان‌یافته است که نیازمند واکنش سریع و هماهنگ نهادهای حقوق بشری و دولتی است. سازمان‌های بین‌المللی و فعالان حقوق بشر با مستندسازی این اقدامات، می‌توانند ضمن افزایش آگاهی جهانی، فشار بر مسئولان ایرانی را برای احترام به حقوق بشر افزایش دهند.
از سوی دیگر، اقدام داخلی شامل پیگیری قانونی، حمایت از خانواده‌های بازداشت‌شدگان و ایجاد مکانیزم‌های شفاف برای رسیدگی به اتهامات است. بازداشت افشین حقیقت نمونه‌ای است که نشان می‌دهد عدم شفافیت و بلاتکلیفی، نه تنها حقوق فردی را نقض می‌کند، بلکه موجب تشدید بی‌اعتمادی عمومی و محدود شدن آزادی‌های دینی و اجتماعی می‌شود. ترکیب فشار داخلی و بین‌المللی می‌تواند راهکاری مؤثر برای تضمین آزادی و امنیت اقلیت‌ها در ایران باشد.