بار دیگر، تعطیلی گسترده در ایران به‌دلیل نبود زیرساخت‌های اولیه؛ نه به‌خاطر زلزله، نه جنگ، بلکه فقط به‌دلیل گرما و فروپاشی کامل سیستم مدیریت برق و آب.
در روز چهارشنبه، ۱۵ مرداد ۱۴۰۴، دولت جمهوری اسلامی اعلام کرد که ادارات دولتی، بانک‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها در بیش از ۲۰ استان کشور تعطیل خواهند بود. بهانه: گرمای شدید و بحران انرژی!
حتی استان‌های سردسیری مانند اردبیل، زنجان و کردستان هم در این موج تعطیلی قرار گرفتند. مسئولان می‌گویند: “برای مدیریت مصرف انرژی ناچار به تعطیلی هستیم.” اما آیا این واقعاً صرفاً به‌خاطر گرماست؟
نه برق، نه آب، نه برنامه
درحالی‌که دمای هوا در تهران به ۴۰ درجه رسیده، بسیاری از شهرها با قطعی برق چندساعته، کمبود آب آشامیدنی، و حتی خاموشی بیمارستان‌ها مواجه‌اند. سؤال اینجاست:
آیا کشورهایی با دمای ۵۰ درجه، هم تعطیل می‌شوند؟
چرا ایران که یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گاز دنیاست، ناتوان از تأمین برق برای ادارات دولتی و خانه‌های مردم است؟
وقتی سوءمدیریت به فاجعه ملی تبدیل می‌شود
این تعطیلی‌ها نتیجه دهه‌ها فساد، ناکارآمدی، و غارت منابع ملی است. نه سدسازی علمی انجام شده، نه توسعه پایدار نیروگاه‌ها، نه بهینه‌سازی مصرف.
در عوض، میلیاردها دلار صرف پروژه‌های بی‌حاصل در سوریه، لبنان، عراق و یمن شده، در حالی‌که مردم خود ایران در گرما می‌سوزند و در تاریکی زندگی می‌کنند.
این فقط گرما نیست؛ این علامت هشدار است!
• سیستم برق کشور فرسوده و بدون نوسازی مانده.
• نیروگاه‌ها یا قدیمی‌اند یا سوخت کافی ندارند.
• آب سدها به‌شکل ناعادلانه توزیع شده و ذخایر آب زیرزمینی به ته خط رسیده.
• برنامه‌ی جایگزینی برای مدیریت مصرف یا انرژی تجدیدپذیر هرگز جدی گرفته نشده.
صدای مردم
«اگه قراره هر تابستون اینجوری تعطیل بشیم، پس دولت چه کار می‌کنه؟»
«بچه‌م از گرما تو خونه بی‌حال شده. برق نداریم. آب نیست. این زندگیه؟»
«همه‌ی بودجه خرج صدور انقلاب میشه، خودمون داریم نابود می‌شیم.»
مطالعه بيشتر : قطع برق؛ مرگی خاموش که جان کودکان را می‌گیرد
نتیجه:
این تعطیلی اجباری نه‌تنها نشانه‌ای از بحران زیست‌محیطی، بلکه سندی آشکار از شکست ساختار مدیریتی کشور است. کشوری که در قرن ۲۱ حتی نمی‌تواند برق اداراتش را تأمین کند، حق ندارد از «اقتدار منطقه‌ای» صحبت کند.