سریال شب‌های برره پس از گذشت بیش از ۲۰ سال بار دیگر خبرساز شده است. این سریال محبوب با وجود استقبال گسترده، با سانسورهای متعددی مواجه شد که بخش‌هایی از تصاویر و واژگان آن حذف شد و پایان ناگهانی سریال موجب سردرگمی تیم سازنده گردید.
جزئیات سانسور و محدودیت‌ها در سریال شب‌های برره
سریال شب‌های برره با وجود محبوبیت گسترده، با سانسورهای متعددی مواجه شد که بخش‌های مهمی از تصاویر و واژگان آن را تحت تأثیر قرار داد. در این سریال، برخی تصاویر با شوخی‌ها و نام‌های طنزآمیز حذف یا تغییر یافتند و واژه‌های خاصی که بخشی از محتوای طنز سریال بودند، محدود شدند. تیم تولید همواره با دستورالعمل‌های جدید مواجه می‌شد و هر روز با محدودیت تازه‌ای روبرو بود. سریال شب‌های برره نه تنها بر روند داستانی اثر گذاشت، بلکه تجربه مخاطب و انسجام طنز اجتماعی آن را نیز تحت تأثیر قرار داد. این محدودیت‌ها نشان داد که حتی آثار محبوب و پرمخاطب نیز می‌توانند تحت فشارهای سانسوری قرار بگیرند و برخی بخش‌های خلاقانه هرگز به نمایش درنیایند.
تصاویر و واژگان حذف‌شده
مهراب قاسم‌خانی خاطراتش از سانسور در سریال شب‌های برره را اینگونه روایت کرد: یکی از تصاویر او با سبیل به دیوار زده شده بود و نام آن را «قاسم خان دماغ کوفته» گذاشته بود. مسئولان اعلام کردند این تصویر توهین‌آمیز است و باید حذف شود. همچنین واژه‌ای به نام «حمام فینگ» وجود داشت که گفته شد توهین به حمام است. هر روز برای تیم سازنده یک سورپرایز جدید در زمینه سانسور بود.
دیدگاه قاسم‌خانی درباره سانسور
مهراب قاسم‌خانی معتقد است که نمی‌توان به‌طور مطلق با سانسور مخالفت کرد و دو نوع سانسور وجود دارد. نوع اول، سانسوری است که با هدف حفاظت از جامعه اعمال می‌شود، مانند جلوگیری از تشویق به خشونت، تروریسم یا کودک‌آزاری. این نوع سانسور منطقی و قابل قبول است. اما نوع دوم سانسور، که برای حفظ قدرت و کنترل اعمال می‌شود، هیچ ارتباطی با حفاظت از جامعه ندارد و در واقع نشانه ضعف و عدم اعتمادبه‌نفس مسئولان است.
او تأکید می‌کند که سانسوری که هدفش حفظ قدرت باشد، مانع گفت‌وگوی آزاد می‌شود و خلاقیت هنرمندان را محدود می‌کند. در فضای آزاد و بدون محدودیت است که می‌توان آثار هنری را به طور واقعی ارائه داد و عقاید به درستی بیان شود. محدودیت‌های بی‌رویه و سانسورهای غیرمنطقی نه تنها بر محتوای سریال‌ها و فیلم‌ها تأثیر می‌گذارد، بلکه تجربه مخاطبان را نیز کاهش می‌دهد و ارزش آثار هنری را کم می‌کند.