فشار بر اقلیتهای مذهبی در ایران همچنان ادامه دارد و نمونه اخیر آن، حکم هشت سال و یازده ماه حبس علیه مرتضی فقانپورساسی، نوکیش مسیحی ساکن ورامین است. این پرونده بار دیگر نشان میدهد که اقلیتهای مذهبی در ایران با محدودیتهای شدید، پیگرد قضایی و فشارهای سیستماتیک مواجه هستند و فعالیتهای مذهبی و آموزشی آنها حتی در فضای مجازی نیز با خطر مواجه است.
فشار بر اقلیتهای مذهبی در ایران
فشار بر اقلیتهای مذهبی در ایران در سالهای اخیر شدت یافته و نمونه بارز آن، پرونده مرتضی (کالوین) فقانپورساسی، نوکیش مسیحی ساکن ورامین است که در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. وی طی مدت بازداشت، تحت بازجوییهای مکرر و شرایط سخت قرار گرفت و کتابها و وسایل مذهبی او ضبط شد. این موضوع نشاندهنده محدودیت شدید آزادیهای دینی و فعالیتهای آموزشی و مذهبی حتی در فضای مجازی است و زندگی روزمره این نوکیش و خانوادهاش را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
این وضعیت نه تنها حقوق فردی اقلیتها را محدود میکند، بلکه پیامدهای اجتماعی گستردهای نیز دارد. کودکان و جوانان محروم از آموزش دینی و فرصتهای یادگیری، جامعهای با اعتماد پایین و نابرابریهای ساختاری را تجربه میکنند. کارشناسان حقوق بشر تأکید دارند که بدون اقدامات فوری و حمایتی، این فشارها میتواند به بحرانهای انسانی و اجتماعی عمیقتر منجر شود، در حالی که بازداشت شدگان مانند مرتضی فقانپورساسی همچنان در مواجهه مستقیم با نظام قضایی قرار دارند که حداقل حقوق انسانی آنها را نقض میکند.
پیامدهای اجتماعی و حقوقی
این حکم علیه نوکیشان مسیحی، تأثیرات اجتماعی و حقوقی گستردهای دارد:محدود شدن آزادی مذهبی و حق انتخاب دینایجاد فضای رعب و ترس میان نوکیشان مسیحینگرانی خانوادهها و جامعه محلی از امنیت فردی و اجتماعیاین پرونده همچنین نمونهای از فشارهای سیستماتیک بر اقلیتهای مذهبی در ایران است و نشان میدهد که فعالیتهای آموزشی و مذهبی حتی در فضای مجازی نیز با ریسک بالایی مواجه است.
واکنشها و توجه بینالمللی
نهادهای بینالمللی حقوق بشر و سازمانهای مدافع آزادیهای دینی با مشاهده محدودیتهای شدید علیه نوکیشان مسیحی و دیگر اقلیتهای مذهبی در ایران، توجه ویژهای به این پروندهها معطوف کردهاند. انتشار گزارشها، بیانیهها و هشدارهای مکرر از سوی این سازمانها باعث شده تا افکار عمومی جهانی نسبت به وضعیت اقلیتها حساس شود.
در ادامه، فشار بر اقلیتهای مذهبی در ایران باعث افزایش پیگردهای قضایی و بازداشتهای خودسرانه شده و رسانههای بینالمللی با پوشش گسترده این موضوع، فشار سیاسی و دیپلماتیک بر حکومت ایران را افزایش دادهاند. کارشناسان حقوق بشر تأکید دارند که بدون اقدامات فوری و حمایتهای پایدار بینالمللی، این فشارها میتواند پیامدهای بلندمدت بر ثبات اجتماعی، اعتماد عمومی و امنیت روانی اقلیتها داشته باشد و تضمین حقوق انسانی آنان را به خطر اندازد.