اعتراضات حامیان حجاب اجباری در ایران که در مقابل مجلس شورای اسلامی به مدت ۴۸ روز ادامه داشت، در نهایت با مداخله نیروهای امنیتی پایان یافت. اما سوال اصلی این است که چرا این اعتراضات به بن‌بست رسید و چه عواملی باعث شکست آن شد؟
اعتراضات حامیان حجاب اجباری در ایران
در حالی که پلیس تهران با صدور دستور پایان تحصن، از معترضان خواسته بود که اعتراض خود را خاتمه دهند، حدود ۳۰ نفر از تجمع‌کنندگان با آن مخالفت کرده و به رفتارهایی مانند “مقاومت، فحاشی و پرخاشگری” روی آوردند. این نوع واکنش‌ها تنها به پیچیده‌تر شدن وضعیت و افزایش تنش‌ها منجر شد.
در کنار فشارهای داخلی، اعتراضات حامیان حجاب اجباری در ايران به‌طور گسترده در رسانه‌های اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. ویدیوهایی که حاکی از برخوردهای خشونت‌آمیز با معترضان بود، در فضای مجازی منتشر شد، اما این موضوع نیز نتوانست به تقویت موقعیت معترضان کمک کند. از سوی دیگر، رسانه‌های وابسته به نظام مانند خبرگزاری فارس، این نوع برخوردها را به‌عنوان “ساختگی” و “با هدف ایجاد جو روانی” معرفی کردند.
بی‌اعتمادی به سيستم قضائی
یکی از دلایل اصلی شکست اعتراضات حامیان حجاب، بی‌اعتمادی عمومی به سیستم قضائی و حکومتی است. همانطور که حسین خوش‌اقبال، فرماندار تهران نیز اشاره کرد، هر گونه تجمع یا تحصن بدون مجوز، غیرقانونی است، اما این گفته‌ها در حالی مطرح می‌شود که بسیاری از معترضان به وضعیت حقوق بشر و آزادی‌های فردی در کشور شک دارند.
اعتراضات حامیان حجاب اجباری در ايران ، اگرچه با شدت و هیجان آغاز شد، اما به‌دلیل واکنش‌های تند پلیس، بی‌اعتمادی عمومی و مشکلات داخلی در مدیریت بحران به بن‌بست رسید. این امر نشان‌دهنده ناتوانی سیستم حاکم در پاسخگویی به مطالبات معترضان و حفظ انسجام داخلی است.
