تدریس زبان‌های محلی در مدارس ایران یکی از مباحثی است که اخیراً در مجلس شورای اسلامی مورد بحث قرار گرفته است. در نشست علنی امروز مجلس شورای اسلامی، نمایندگان مجلس با کلیات طرح تدریس ادبیات زبان‌های محلی و قومی در مدارس مخالفت کردند. این طرح که در راستای اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی مطرح شده بود، با هدف آموزش زبان‌های مادری اقوام مختلف ایران در کنار زبان فارسی در مدارس طراحی شده بود. اما پس از بحث‌های طولانی، کلیات طرح با ۱۰۴ رأی موافق و ۱۳۰ رأی مخالف رد شد.
دلایل مخالفت با طرح تدریس زبان‌های محلی در مدارس ایران
یکی از اصلی‌ترین دلایل مخالفت با این طرح، نگرانی‌هایی بود که برخی نمایندگان از تأثیرات آن بر هویت ملی و وحدت کشور داشتند. نمایندگان مخالف طرح، به ویژه محمدمهدی شهریاری، عضو کمیسیون امنیت ملی، تأکید کردند که تدریس زبان‌های محلی در مدارس ایران می‌تواند به خطر افتادن تمامیت ارضی کشور و وحدت ملی منجر شود. علاوه بر این، برخی دیگر از نمایندگان به مشکلات اجرایی مانند کمبود معلمان متخصص و منابع آموزشی اشاره کردند که می‌تواند اجرای این طرح را با مشکلات جدی روبرو کند.
پیش‌نویس قانونی و مخالفت‌های موجود
برخی از نمایندگان موافق طرح، از جمله “علیرضا “منادی رئیس کمیسیون آموزش مجلس، بر این باورند که تدریس زبان‌های محلی در مدارس نباید تهدیدی برای زبان فارسی باشد و این طرح در راستای حفظ میراث فرهنگی و زبانی اقوام ایرانی است. همچنین، آنها معتقدند که طبق اصل (۱۵ )قانون اساسی، آموزش زبان‌های مادری در کنار زبان فارسی قانونی است و باید امکان‌پذیر باشد.
آینده تدریس زبان‌های محلی در ایران: چالش‌ها و فرصت‌ها
اگرچه مجلس ایران با کلیات طرح تدریس زبان‌های محلی در مدارس ایران مخالفت کرده است، اما این موضوع همچنان یکی از چالش‌های فرهنگی و اجتماعی در کشور باقی خواهد ماند. باید دید که دولت و دیگر نهادهای تصمیم‌گیرنده چه اقداماتی برای حفظ و گسترش زبان‌های اقوام ایرانی در آینده اتخاذ خواهند کرد. در نهایت، این مسأله نه تنها به مسئله هویت ملی بلکه به گسترش تنوع فرهنگی و ارتقاء آموزش در مناطق مختلف کشور مربوط می‌شود.