اجرای حکم ۷۴ ضربه اجرای شلاق بر زندانی معلول؛ بر پیکر رضا رضایی، زندانی سیاسی معلول و مبتلا به صرع، موجی از واکنش‌های اعتراضی در فضای رسانه‌ای و حقوق بشری ایران به‌دنبال داشت. گزارش‌ها از شدت جراحات و پنهان‌کاری مقام‌های زندان خبر می‌دهند.
اجرای شلاق بر زندانی معلول رضا رضایی
رضا رضایی، زندانی ۳۰ ساله، تیرماه ۱۴۰۲ به همراه دو شهروند دیگر توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به اتهام‌هایی نظیر «معاونت در محاربه» و «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» به ۵ سال حبس، اقامت اجباری و ۷۴ ضربه اجراى شلاق بر زندانى معلول محکوم شد.او از ناحیه هر دو پا دچار معلولیت است و سال‌ها با بیماری صرع شدید زندگی می‌کند.
به گفته مهدی محمودیان، هم‌بندی رضایی در زندان اوین، روز ۲۴ اردیبهشت او به واحد اجرای احکام اعزام و در آنجا شلاق خورد. آثار کبودی و جراحات به حدی شدید بوده که بلافاصله به قرنطینه منتقل و از دید سایر زندانیان پنهان شده است.
واکنش‌ها و ابعاد حقوق بشری
اجرای شلاق بر زندانی معلول زندانیان، به ویژه کسانی که دچار معلولیت جسمی یا بیماری‌های جدی هستند، به وضوح با اصول حقوق بشری مغایرت دارد. بسیاری از حقوق‌دانان و نهادهای حقوق بشری معتقدند که شکنجه و رفتارهای غیرانسانی، از جمله شلاق زدن، نه تنها مغایر با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر است، بلکه نقض حقوق اولیه افراد نیز محسوب می‌شود.سازمان‌های بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل و کمیته حقوق بشر سازمان ملل بارها نسبت به نقض حقوق زندانیان در ایران هشدار داده‌اند. این سازمان‌ها تاکید دارند که مجازات‌های جسمی نظیر شلاق و قطع عضو به طور خاص باید ملغی شوند، زیرا نه تنها به کرامت انسانی آسیب می‌زنند، بلکه در مواردی که افراد دچار مشکلات جسمی یا روانی هستند، این مجازات‌ها باعث تشدید وضعیت آنها می‌شود.
در نهايت ،اجرای شلاق بر زندانی معلول رضا رضایی نه تنها سوالات جدی در مورد رعایت حقوق بشر در ایران را مطرح کرده، بلکه فشارهای بین‌المللی برای توقف مجازات‌های جسمی را افزایش داده است. این اتفاق به وضوح نشان‌دهنده نیاز به اصلاحات قانونی و اجتماعی در ایران و تغییر در شیوه‌های برخورد با زندانیان است.