اعتراض غذایی در تربیت مدرس به کیفیت پایین غذا و بی‌نظمی در توزیع وعده‌ها، بار دیگر بحران خدمات رفاهی در دانشگاه‌های ایران را به صدر اخبار آورد. دانشجویان با اقدامی نمادین، ظروف غذای خود را بر زمین گذاشتند و از صرف غذای سلف خودداری کردند. این حرکت، نه فقط اعتراض به یک وعده غذایی، بلکه بازتابی از نارضایتی گسترده‌تر نسبت به شرایط رفاهی، مدیریتی و بی‌توجهی مسئولان به حقوق دانشجویان است.
اعتراض غذایی در تربیت مدرس
اعتراض غذایی در تربیت مدرس به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات اخیر در میان دانشجویان تبدیل شده است. روز گذشته جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در تهران با نشستن مقابل سلف و چیدن ظروف غذای خود بر زمین، نارضایتی‌شان را نسبت به کیفیت پایین وعده‌های غذایی و بی‌نظمی در توزیع اعلام کردند. آن‌ها تأکید داشتند که گاهی تا ساعت چهار عصر وعده ناهار به دستشان نمی‌رسد و همین مسئله فشار روانی و جسمی زیادی را بر آنان تحمیل کرده است.
این تجمع دانشجویی تنها یک حرکت ساده اعتراضی نبود، بلکه نشانه‌ای از مشکلات گسترده‌تر در حوزه رفاهی و معیشتی دانشگاه‌ها به شمار می‌رود. وقتی دانشجویان، به عنوان آینده‌سازان کشور، برای تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای خود یعنی یک غذای سالم و به‌موقع با چالش روبه‌رو می‌شوند، می‌توان به عمق مشکلات ساختاری در مدیریت دانشگاه‌ها پی برد. تکرار چنین اعتراض‌هایی در دانشگاه‌های مختلف نشان می‌دهد که موضوع، یک معضل مقطعی نیست بلکه ریشه در ضعف نظارت، کمبود بودجه و بی‌توجهی به مطالبات دانشجویی دارد.
چیدمان ظروف روی زمین؛ اعتراض نمادین و هماهنگ
دانشجویان این بار به جای سر دادن شعار، تصمیم گرفتند اعتراضی نمادین و مسالمت‌آمیز داشته باشند. آن‌ها ظروف غذای خود را روی زمین چیدند و هم‌زمان از خوردن غذا خودداری کردند.این اقدام هماهنگ نشان داد که اعتراضات دانشجویی تنها یک واکنش احساسی نیست، بلکه شکلی از سازمان‌دهی جمعی و تاکید بر اتحاد در برابر مشکلات رفاهی است.
کیفیت غذا؛ مسئله‌ای تکراری در دانشگاه‌های ایران
اعتراض به کیفیت غذا موضوع تازه‌ای در دانشگاه‌های ایران نیست. در سال‌های گذشته بارها دانشجویان دانشگاه‌های مختلف از جمله تهران، علامه و اصفهان نسبت به وضعیت نامطلوب سلف سرویس‌ها اعتراض کرده بودند. در همین روند، اعتراض غذایی در تربیت مدرس نیز نشان داد که مشکل کیفیت پایین وعده‌ها همچنان پابرجاست. برخی دانشجویان می‌گویند کیفیت پایین غذا نه تنها سلامتی آنان را به خطر می‌اندازد، بلکه بی‌توجهی مسئولان به این مشکل قدیمی، احساس بی‌اهمیتی و بی‌ارزشی را در میان دانشجویان تقویت می‌کند.
اعتراض در دانشگاه تربیت مدرس، بار دیگر یادآوری کرد که دانشجویان نه تنها نسبت به شرایط رفاهی خود حساس‌اند، بلکه از ابزارهای خلاقانه و هماهنگ برای بیان مطالباتشان استفاده می‌کنند. اگرچه هنوز پاسخی روشن از سوی مسئولان داده نشده، اما این اعتراض نمادین می‌تواند سرآغاز فشارهای بیشتری برای تغییر در وضعیت خدمات رفاهی دانشگاه‌ها باشد.