مقامات ایرانی حداقل ۲۴ نفر را در سراسر کشور اعدام کردند که این امر نشاندهندهی افزایش سریع استفاده از مجازات اعدام توسط ناظران است.
رسانههای حقوق بشری گزارش دادند که این آمار نشان میدهد که به طور متوسط روزانه ۱۲ اعدام تقریباً هر دو ساعت یک اعدام انجام میشود.
اعدام در ایران
گزارشهای خبرگزاری فعالان حقوق بشر “هرانا” و حقوق بشر ایران حاکی از آن است که این اعدام در ایران در زندانهای شهرهای مختلف ایران انجام شده است، رسانههای دولتی ایران تنها یک مورد را تأیید کردهاند.
به گفتهی این گروهها، ۲۳ نفر از اعدامشدگان به اتهام قتل یا جرایم مرتبط با مواد مخدر محکوم شده بودند، در حالی که یک نفر در ارتباط با یک پروندهی اقتصادی به دار آویخته شد.
قوهی قضاییه مورد اخیر را تأیید کرد و فرد را به عنوان مالک شرکت توصیف و او را به “فساد اقتصادی” متهم کرد.
گروههای حقوقی هشدار میدهند که آمار واقعی بیشتر است.
اعدام در ایران به صورت مخفیانه
فعالان گفتند که رقم اعلام شده فقط موارد تأیید شده را نشان میدهد.، وبسیاری از اعدام در ایران به صورت مخفیانه انجام میشوند و جزئیات اغلب هفتهها یا ماهها بعد به دلیل آنچه ناظران عدم شفافیت سیستماتیک در قوهی قضاییه مینامند، به سازمانهای حقوق بشری میرسد.
سازمان حقوق بشر ایران مستقر در اسلو در ۴ دسامبر اعلام کرد که حداقل ۱۵۲ نفر، از جمله پنج زن و چندین تبعه خارجی، در ماه نوامبر اعدام شدهاند، این سازمان گزارش داد که حداقل ۱۴۲۶ نفر در ۱۱ ماه اول سال ۲۰۲۵ اعدام شدهاند که افزایشی ۷۰ درصدی نسبت به مدت مشابه سال گذشته را نشان میدهد. هرانا بیش از ۱۵۰۰ اعدام را بین اکتبر ۲۰۲۴ و اکتبر ۲۰۲۵ ثبت کرده است.
انتقادات فزاینده بینالمللی
این افزایش، محکومیت دولتهای خارجی و نهادهای بینالمللی را به دنبال داشته است. وزارت امور خارجه بریتانیا ماه گذشته از ایران خواست که اعدامها را فوراً متوقف کند.
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامهای را تصویب کرد که سابقه حقوق بشر جمهوری اسلامی را محکوم میکرد و به افزایش تعداد اعدامها، نقض حقوق زنان، سرکوب معترضان و ارعاب فرامرزی اشاره داشت.
سازمانهای حقوق بشری همچنان خواستار فشار بیشتر بینالمللی هستند و هشدار میدهند که افزایش نرخ اعدام در ایران نشان دهنده چیزی است که آنها آن را بحران عمیقتر در روند دادرسی و حمایت از حقوق اساسی میدانند.
شایان ذکر است که نوامبر۲۰۲۵ برای همیشه در خاطره تاریخ معاصر ایران به عنوان یکی از خونینترین ماهها در ۳۷ سال گذشته ثبت خواهد شد.
علاوه بر دو اعدام وحشیانه در ملاء عام که یادآور قرون وسطی بود، حداقل ۳۳۵ زندانی، از جمله هفت زن، اعدام شدند.
این ارقام نه تنها رکوردهای قبلی را شکستند، بلکه استفاده رژیم از مرگ به عنوان ابزاری مستقیم برای حکومت را نیز آشکار کردند، مقایسه این اعداد با سالهای گذشته، ابعاد فاجعه را آشکار میکند: این تعداد در مقایسه با سال ۲۰۲۴ بیش از دو برابر، در مقایسه با سال ۲۰۲۳ سه برابر، در مقایسه با سال ۲۰۲۲ شش برابر و در مقایسه با سال ۲۰۲۱ یازده برابر شده است.
این افزایش سرسامآور نتیجه افزایش عادی جرم و جنایت نیست، بلکه تشدید سیستماتیک سیاست سرکوب است، واین موج خونین با آغاز دسامبر پایان نیافت؛ برعکس، شدت گرفت. تنها در سه روز اول، حداقل ۴۴ زندانی اعدام شدند.
یعنی با نرخ از دست دادن یک جان انسان در هر ساعت و نیم، واین شتاب در اعدامها، هر چقدر هم که رژیم سعی میکند آن را به عنوان نشانهای از قدرت جلوه دهد، در واقع گواه قاطعی بر وحشت ساختاری است که رژیم در مواجهه با جامعهای که در آستانه انفجار قرار دارد، تجربه میکند.
موج کنونی اعدامها در ایران را نمیتوان جدا از زمینه سیاسی و اجتماعی آن درک کرد.
رهبر و ساختار قدرت پیرامون او در زمانی که جامعه ایران در حال گذار از وضعیت بحرانی و قیامهای پی در پی است، به این قتل عام فزاینده متوسل شدهاند.
در این منطق غیرانسانی و آشکار، اعدام نه یک تصمیم قضایی، بلکه ابزاری برای جنگ روانی علیه جامعه ملتهب ایران است. رژیم از طریق تولید مداوم وحشت، تلاش میکند هزینه اعتراض را تا حد مرگ بالا ببرد و جامعه را در حالت فلج و رکود نگه دارد.