در یک صحنه پیچیده جهانی که در آن سیاست با اقتصاد در هم می پیوندد ، ایران در یک چهارراه سرنوشت ساز ایستاده است؛ جمهوری اسلامی در تلاش برای مقابله با وزن تحریم هایی که اقتصاد آن را سنگین کرده و موقعیت خود را در نظم جهانی تغییر می کند ، به دنبال تغییر شکل روابط منطقه ای و بین المللی خود است.این تلاش ابعاد مختلفی از جمله راهکارهایی را برای بهبود همکاری با کشورهای همسایه ، احیای توافق هسته ای و مقابله با پیامدهای مسائل منطقه ای و جهانی مانند جنگ در اوکراین ، بحران غزه و انتخابات آمریکا می گیرد.
جاده به باز بودن منطقه ای
سالهاست که ایران به دلیل برنامه بحث برانگیز هسته ای از تأثیر تحریم های بین المللی تحمیل شده بر آن رنج می برد.این تحریم ها تا حد زیادی بر بخش های حیاتی مانند نفت ، تجارت و تأمین مالی تأثیر گذاشت.
با این حال ، تهران هنوز مصمم است که در برابر فشار بین المللی مقاومت کند و بر اساس تقویت همکاری با محله های منطقه ای و کشورهایی مانند چین ، روسیه و هند ، رویکرد جدیدی را اتخاذ کند.در این زمینه ، ایران معتقد است که همکاری آن با گروه “بریکس” فرصتی طلایی برای کاهش فشارهای اقتصادی است.
همچنین در تلاش است تا روابط خود را با عراق از طریق صادرات گاز و سوریه برای تقویت مشارکت اقتصادی و با کشورهای حوزه خلیج فارس در تلاش برای نزدیک شدن مسافت ها پس از سالها تنش ، عمیق تر کند.
احیای توافق هسته ای
در میان این حرکات ، احیای توافق هسته ای ۱۴۳۶ یکی از اهداف اصلی ایران است؛ این توافق نامه ، که ایالات متحده در دوران رئیس جمهور پیشین دونالد ترامپ عقب نشینی کرد ، قبل از سقوط با از سرگیری تحریم ها ، به ایران پنجره اقتصادی داده بود.امروز ، ایران خود را در مقابل صحنه جدید می یابد ، زیرا ایالات متحده به جدول مذاکره باز می گردد ، اما عوارض بیشتر از گذشته است.
این امر از ایران می خواهد كه تحریم ها را به عنوان پیش نیاز خود برداشته باشد ، در حالی كه قدرتهای غربی برای به دست آوردن ضمانت نامه در مورد برنامه هسته ای ایران فشار می آورند؛علاوه بر این ، تحولات ژئوپلیتیکی مانند حمایت ادعا شده ایران از روسیه در جنگ خود علیه اوکراین ، لایه جدیدی از پیچیدگی ها را اضافه می کند.
این اتهامات باعث شده است که برخی از کشورهای اروپایی نسبت به هرگونه باز بودن اقتصادی با تهران محتاط تر باشند ، که این فرصت ها را برای توافق تهدید می کند.
مسائل منطقه ای صحنه را برگزار می کند
تلاش های دیپلماتیک ایران را نمی توان از مسائل منطقه ای اطراف جدا کرد. به عنوان مثال ، بحران غزه ، آزمایش اصلی نقش ایران در حمایت از جنبش های مقاومت فلسطین است ، در میان هشدارهای مربوط به عواقب تشدید وضعیت با اسرائیل.در همین زمان ، ایران با وجود تلاش های همگرایی اخیر توسط چینی ها ، در پرونده های دیگری مانند درگیری در یمن و روابط پرتنش با عربستان سعودی درگیر است.
انتخابات آمریکا: یک کارگر اضافی
با نزدیک شدن به انتخابات ایالات متحده در سال ۱۴۶۴ ، ایران با احتمال برخورد با دولت جدید به رهبری دونالد ترامپ ، که قبلاً سیاست “حداکثر فشار” را تحمیل کرده بود ، روبرو است.
این سناریو یک چالش اضافی برای تهران است که در تلاش است تا با بهبود موقعیت منطقه ای و بین المللی خود ، وقایع را پیش بینی کند.ایران متوجه می شود که بازده احتمالی ترامپ ممکن است به معنای سفت شدن دوباره پیچ ها باشد ، بنابراین به دنبال استفاده از زمان فعلی برای تقویت همکاری خود با سایر قدرتهای بین المللی و منطقه ای است تا تعادل ایجاد کند که آن را از هرگونه تغییر آینده محافظت کند.
چالش ها و امیدها
با وجود این تلاش ها ، راه برای ایران مملو از چالش ها است؛ در داخل ، دولت به دلیل شرایط دشوار اقتصادی ، تورم بالا و نرخ بیکاری با نارضایتی مردمی روبرو است.در خارج ، فشار بین المللی با تشدید تحریم ها و محدودیت فرصت های تجاری ادامه می یابد.با این حال ، ایران باز بودن منطقه ای را فرصتی برای اصلاح نقش خود در منطقه می داند.این چشم انداز به توانایی تهران در استفاده از فرصت های جدید اقتصادی مانند صادرات انرژی و گسترش مشارکت های آن با کشورهای آسیایی بستگی دارد.
آینده: چندین سناریو
آینده نزدیک دارای چندین سناریو برای ایران است. از یک سو ، اگر تهران موفق به احیای توافق هسته ای و تقویت همکاری های منطقه ای خود شود ، ممکن است بتواند بر بحران های اقتصادی خود غلبه کند و درهای جدیدی را برای توسعه باز کند.
از طرف دیگر ، عدم موفقیت این تلاشها ممکن است منجر به انزوا بیشتر و تشدید شرایط داخلی و خارجی شود.در پایان ، ایران بین چکش فشار بین المللی و چالش چالش های داخلی گیر کرده است.
با این حال ، اصرار وی در جستجوی گزینه های دیگر و اصلاح روابط او نشانگر یک نکته روشن در صحنه ای پر از عوارض است.در پایان ، ایران روی طناب محکم قدم می زند و بین چالش ها و فرصت ها می چرخد.
آیا این موفقیت در سوء استفاده از این شرایط تاریخی برای کاهش مجازات ها و بازگرداندن تعادل برای روابط بین الملل خود موفق خواهد شد؟ یا آیا عوارض سیاسی مانع حرفه خود به سمت ثبات خواهد شد؟روزهای آینده برای پاسخ دادن کافی است.
