بازداشت خشن عربهای مسجدسلیمان بار دیگر توجه افکار عمومی را به سرکوب سیستماتیک اقلیتهای قومی در ایران جلب کرده است. همزمان با تشدید فضای امنیتی و تبلیغات حکومت درباره «شرایط جنگی»، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی سه شهروند عرب را در مسجدسلیمان با خشونت بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردهاند. این رویداد در حالی است که موج بازداشتها و فشار بر فعالان عرب در استان خوزستان همچنان ادامه دارد و نگرانیها از سرنوشت بازداشتشدگان بیشتر میشود.
بازداشت خشن عربهای مسجدسلیمان
بازداشت خشن عربهای مسجدسلیمان بار دیگر نشان داد که فشارها و سرکوب اقلیتهای قومی در ایران نهتنها کاهش نیافته، بلکه وارد مرحلهای خشنتر و بیرحمانهتر شده است. به گفته منابع حقوق بشری، روز شنبه ۷ تیرماه ۱۴۰۴، سه شهروند عرب به نامهای محمد شمس، رضا نوروزی و پویا شمس، در جریان بازداشت خشن عربهای مسجدسلیمان توسط نیروهای امنیتی با ضرب و جرح و خشونت بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. شاهدان عینی میگویند مأموران بدون ارائه حکم قضایی وارد منازل این شهروندان شدند، وسایل شخصی آنها را تخریب کردند و پس از ایجاد رعب و وحشت در میان خانوادهها، این سه نفر را با خود بردند. در حالی که خانوادهها همچنان در بیخبری مطلق به سر میبرند، نهادهای امنیتی تاکنون هیچ توضیحی درباره علت بازداشت و محل نگهداری این افراد ارائه نکردهاند. این در حالی است که پیشتر نیز سازمانهای حقوق بشری نسبت به موج تازه سرکوب در خوزستان هشدار داده بودند.
بیشتر بخوانید: سرکوب سیستماتیک بهاییان ایران؛ تفتیش منزل گلریز نورانی در قزوین
سابقه سرکوب و تبعیض علیه عربهای خوزستان
، مسئلهای است که سالهاست در گزارشهای حقوق بشری مطرح میشود اما همچنان از سوی نهادهای حکومتی انکار یا نادیده گرفته میشود. شهروندان عرب خوزستان همواره با تبعیض ساختاری در زمینههای مختلف مانند اشتغال، آموزش، خدمات شهری و حتی برخورداری از حقوق فرهنگی مواجه بودهاند. علاوه بر آن، سرکوب سیاسی و امنیتی در این مناطق شدت بیشتری داشته است.
در سالهای اخیر، اعتراضات مردم عرب به بحرانهای زیستمحیطی، کمآبی، فقر و بیکاری با پاسخ خشونتآمیز نیروهای امنیتی روبهرو شده است. بازداشت گسترده فعالان مدنی و فرهنگی عرب، صدور احکام سنگین قضایی، و حتی اعدام برخی از آنها، تنها بخش کوچکی از این روند سرکوب است.
در این میان، بازداشت خشن عربهای مسجدسلیمان نمونه دیگری از این سیاستهای سرکوبگرانه است که نشان میدهد حکومت ایران به جای پاسخ به مطالبات مشروع مردم عرب، همچنان مسیر سرکوب را انتخاب کرده است. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که تداوم چنین برخوردهایی، نهتنها مشکلات را حل نمیکند، بلکه شکافهای قومی و اجتماعی را عمیقتر خواهد کرد.