بازداشت امید فتحی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق بلوچ در مشهد، بار دیگر توجه‌ها را به سرکوب مستمر فعالان سیاسی و مدنی در ایران جلب کرده است. درحالی‌که از محل نگهداری و اتهامات وی خبری در دست نیست، نگرانی‌ها از تکرار سناریوی بازداشت‌های بی‌دلیل و فشارهای امنیتی افزایش یافته است.
بازداشت امید فتحی
روز سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴ (۳ ژوئن ۲۰۲۵)، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران در اقدامی بی‌اطلاع و بی‌مقدمه، امید فتحی، فعال مدنی بلوچ و زندانی سیاسی سابق را در مشهد بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل کردند. تا لحظه تنظیم این گزارش، هیچ مقام رسمی به صورت علنی در مورد این بازداشت اظهار نظر نکرده و خانواده وی نیز از وضعیت او بی‌اطلاع هستند.
سابقه‌دار بودن جرم است؟
امید فتحی پیش‌تر نیز به دلیل فعالیت‌های مدنی‌اش تحت تعقیب و فشار قرار گرفته بود. او از جمله شهروندانی است که بارها در تجمعات اعتراضی، کمپین‌های حقوق بشری و فعالیت‌های صلح‌آمیز شرکت داشته و به همین دلیل سابقه بازداشت و زندان در کارنامه‌اش ثبت شده است. با این حال، دستگاه امنیتی همچنان با او همانند یک “مجرم خطرناک” برخورد می‌کند.
بازداشت‌های سریالی؛ یک الگوی تکراری
امید فتحی تنها قربانی این روند نیست. در هفته‌های اخیر، بازداشت تحسین دادرس، کیوان رشوزاده، سامان کریمی و همسرش فرزانه رشیدی، همگی نشان از اجرای یک سیاست هماهنگ برای سرکوب مجدد فعالان سیاسی سابق دارد. این بازداشت‌های سریالی نه تصادفی، بلکه بخشی از یک طرح سازمان‌یافته برای پیشگیری از شکل‌گیری دوباره اعتراضات مدنی به‌ویژه در آستانه تحولات سیاسی و اجتماعی کشور هستند.
مطالعه بیشتر : بهائیان شیراز زیر فشار؛ اتهام تبلیغ علیه نظام
در نهايت ، بازداشت امید فتحی، تنها یک رویداد انفرادی نیست، بلکه نمایانگر تداوم سیاست سرکوب، تبعیض و حذف سیستماتیک صداهای مستقل، به‌ویژه از میان اقلیت‌های قومی و مذهبی ایران است. بی‌خبری از وضعیت وی، زنگ خطری است که باید جدی گرفته شود؛ چرا که در ، سکوت خبری می‌تواند آغازی برای فجایع حقوق بشری بیشتر باشد.