بازداشت شهاب دارابی، کامیون‌دار اهل اسلام‌آباد غرب، در پی حمایت از اعتصابات سراسری رانندگان، موجی از نگرانی در میان فعالان صنفی و مدنی ایجاد کرده است. این اقدام با خشونت نیروهای امنیتی همراه بود و محل نگهداری او همچنان نامشخص است. آیا ايران بار دیگر با سرکوب، تلاش دارد صدای عدالت‌خواهی را خاموش کند؟
بازداشت شهاب دارابی
در روز سه‌شنبه ۶ خرداد ۱۴۰۴، بازداشت شهاب دارابی، یکی از کامیون‌داران فعال اهل اسلام‌آباد غرب، به دلیل حمایت علنی از اعتصابات سراسری رانندگان توسط مأموران اداره اطلاعات بازداشت شد. این بازداشت در حالی صورت گرفت که دارابی در حساب اینستاگرام خود پست‌هایی در حمایت از خواسته‌های صنفی رانندگان منتشر کرده بود. نیروهای امنیتی با خشونت وارد عمل شدند و او را به مکان نامعلومی منتقل کردند.
تا لحظه نگارش این گزارش، هیچ اطلاعی از محل نگهداری بازداشت شهاب دارابی در دست نیست و خانواده‌اش در بی‌خبری مطلق به‌سر می‌برند. بی‌خبری از وضعیت جسمی و روحی او، نگرانی‌ها را دوچندان کرده است. شواهد نشان می‌دهد که بازداشت این کامیون‌دار بدون حکم قضایی و خارج از روال قانونی صورت گرفته است، موضوعی که در ايران سابقه‌ای طولانی دارد
.سرکوب سیستماتیک اعتصابات؛ تکرار یک سناریوی آشنا
ايران در سال‌های اخیر بارها با موج اعتصابات صنفی و کارگری مواجه شده است. از اعتصابات معلمان و کارگران گرفته تا رانندگان و بازنشستگان ، پاسخ حکومت به جای رسیدگی به مطالبات، عمدتاً سرکوب، بازداشت و پرونده‌سازی بوده است. بازداشت شهاب دارابی را می‌توان در همین چارچوب تحلیل کرد؛ تلاشی دیگر برای ایجاد رعب و وحشت در میان دیگر کامیون‌داران معترض.
شبکه‌های اجتماعی؛ میدان مبارزه جدید
یکی از دلایل بازداشت شهاب دارابی، فعالیت‌های او در شبکه‌های اجتماعی به‌ویژه اینستاگرام عنوان شده است. او در این فضا صدای اعتراض رانندگان را بازتاب می‌داد. حکومت ایران مدت‌هاست که شبکه‌های اجتماعی را تهدیدی برای بقای خود می‌بیند و بارها کاربران را به دلیل فعالیت‌های آنلاین مورد پیگرد قضایی قرار داده است.
در نهايت،کامیون‌داران، همچون دیگر اقشار جامعه، در مسیر پیگیری حقوق خود ایستاده‌اند و بازداشت‌ها شاید موقتاً آنان را متوقف کند، اما نمی‌تواند مطالبه عدالت را از میان بردارد.