بازداشت کارگران عرب در پتروشیمی رازی ماهشهر بار دیگر توجه‌ها را به سرکوب اعتراضات صنفی در خوزستان جلب کرده است. در تازه‌ترین مورد، دو کارگر عرب این مجتمع، احمد عساکره و احمد راشدی، برای دومین بار در کمتر از یک هفته توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. نهادهای حقوق بشری این اقدام را تلاش آشکار برای خاموش کردن صدای اعتراض کارگران و جلوگیری از پیگیری مطالبات صنفی می‌دانند.
بازداشت کارگران عرب
بازداشت کارگران عرب در پتروشیمی رازی ماهشهر بار دیگر نشان داد که فشارهای امنیتی بر فعالان صنفی و کارگران معترض در خوزستان همچنان ادامه دارد. احمد عساکره و احمد راشدی، دو کارگر عرب این مجتمع، پس از شرکت در اعتصاب چهارروزه علیه تبعیض در پرداخت حقوق و پایین بودن دستمزدها، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شدند. این اقدام در حالی صورت گرفت که آن‌ها تنها سه روز پیش‌تر نیز توسط حراست مجتمع بازداشت و با حکم منع تعقیب آزاد شده بودند. منابع کارگری می‌گویند که برخورد امنیتی با کارگران معترض، به‌ویژه در مناطق عرب‌نشین، به یک الگوی تکراری تبدیل شده و هدف اصلی آن ایجاد فضای رعب و جلوگیری از شکل‌گیری هرگونه حرکت صنفی است. چنین روندی نه‌تنها مشکلات موجود را حل نمی‌کند، بلکه بی‌اعتمادی و نارضایتی بیشتری را در میان جامعه کارگری ایجاد خواهد کرد؛ موضوعی که باز هم نمونه بارز آن در همین بازداشت کارگران عرب ماهشهر دیده می‌شود.
اعتراضات به تبعیض و دستمزد پایین
اعتراضات به تبعیض و دستمزد پایین در پتروشیمی رازی ماهشهر از ۱۸ مرداد آغاز شد و چهار روز ادامه یافت. کارگران پیمانکاری این مجتمع می‌گویند که نه‌تنها دستمزدهای آن‌ها بسیار پایین‌تر از نیروهای رسمی است، بلکه در پرداخت مزایا، حق اضافه‌کاری و شرایط کاری نیز با تبعیض آشکار مواجه هستند. به گفته کارگران، مدیریت و پیمانکاران با اعمال فشار و تهدید، تلاش کرده‌اند تا این اعتراضات را خاموش کنند. در همین راستا، حراست مجتمع با همکاری دادستانی ماهشهر ده‌ها کارگر را احضار و از آنان تعهد بازگشت به کار گرفته است. اوج این فشارها زمانی بود که دو کارگر عرب به نام‌های احمد عساکره و احمد راشدی به دلیل فعالیت صنفی و انتشار مطالب انتقادی در شبکه‌های اجتماعی هدف بازداشت کارگران عرب قرار گرفتند و به مکان نامعلومی منتقل شدند. این رویکرد امنیتی نه‌تنها خواسته‌های صنفی را نادیده می‌گیرد، بلکه پیام روشنی به کارگران معترض می‌دهد که هزینه اعتراض در خوزستان می‌تواند بسیار سنگین باشد.
الگوی تکراری در خوزستان
الگوی برخورد حکومت با مطالبات کارگری در خوزستان، به‌ویژه در میان جامعه عرب، در سال‌های اخیر شکل تکراری و نگران‌کننده‌ای به خود گرفته است. هرگاه کارگران برای اعتراض به شرایط معیشتی یا تبعیض ساختاری دست به تجمع و اعتصاب می‌زنند، واکنش نهادهای امنیتی با سرعت و شدت آغاز می‌شود؛ از احضار و تهدید گرفته تا اخراج از کار و پرونده‌سازی قضایی. استان خوزستان که به‌عنوان قلب صنعت نفت و پتروشیمی ایران شناخته می‌شود، بارها شاهد سرکوب اعتراضات کارگری در شهرهایی چون اهواز، شوش، آبادان و ماهشهر بوده است. در این روند، حتی اعتراضات کاملاً صنفی نیز با برچسب‌های امنیتی مواجه شده و رهبران یا فعالان آن بازداشت می‌شوند. نمونه تازه آن، بازداشت کارگران عرب پتروشیمی رازی در ماهشهر است که به‌رغم ماهیت صرفاً صنفی اعتراضات، با برخورد امنیتی و انتقال به مکان نامعلوم مواجه شدند. چنین رویکردی نه‌تنها شکاف میان کارگران و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند، بلکه پیام هشداردهنده‌ای به سایر کارگران در استان و سراسر کشور می‌فرستد که هرگونه مطالبه‌گری می‌تواند به زندان ختم شود.