در ایران، زندانیان سیاسی به طور مداوم از حقوق ابتدایی خود محروم می‌شوند و در شرایط غیرانسانی در زندان‌ها نگهداری می‌شوند. یکی از نمونه‌های بارز این نقض‌ها، وضعیت منوچهر بختیاری است که در زندان چوبیندر قزوین به سر می‌برد. او نه تنها از تماس تلفنی با خانواده‌اش محروم شده، بلکه تحت فشارهای روانی و جسمی شدیدی قرار دارد.
منوچهر بختیاری؛ شکنجه روانی خانواده‌ها
منوچهر بختیاری، زندانی سیاسی محبوس در زندان چوبیندر قزوین، به مدت ۱۷ روز از تماس تلفنی با خانواده‌اش محروم شده است. این اقدام غیرانسانی، نه تنها نقض آشکار حقوق بشر است، بلکه موجب آسیب‌های روانی جدی به خانواده‌های زندانیان می‌شود. این وضعیت شکنجه‌ای روحی است که بسیاری از زندانیان سیاسی در ایران با آن مواجه هستند. در حالی که بسیاری از زندانیان سیاسی در ایران به دلیل مخالفت با نظام حاکم به زندان‌ها منتقل می‌شوند، شرایط غیرانسانی زندان‌ها، از جمله نگهداری در سلول‌های انفرادی، زندگی را برای آنان جهنم کرده است. او نیز در ایام عید نوروز در سلول انفرادی به سر برده است، که نشان‌دهنده شدت فشارهایی است که بر این زندانیان وارد می‌شود.
پرونده‌های متعدد؛ نقض عدالت در دستگاه قضائی
منوچهر بختیاری به دلایل مختلف تحت فشارهای قضائی قرار دارد. پرونده‌های متعدد او از جمله اتهامات «نشر اکاذیب» و «مخالفت با نظام»، باعث شده تا او در معرض حکمی ناعادلانه و طولانی مدت باشد. این پرونده‌ها، همگی نشان‌دهنده فساد و عدم شفافیت در دستگاه قضائی ایران است که حقوق انسان‌ها را در خدمت منافع سیاسی قرار می‌دهد.
پایان‌بندی
این نمونه‌ها تنها بخش کوچکی از وضعیت وحشتناک زندانیان سیاسی است. بی‌عدالتی و نقض حقوق بشر نه تنها در زندان‌ها، بلکه در تمامی مراحل دادرسی و محاکمه‌ها به وضوح دیده می‌شود. جامعه جهانی باید به این نقض‌های اصول انسانی واکنش نشان دهد و رژیم حاکم را به مسئولیت‌پذیری وادار کند.