در یکی از خطرناکترین پروندههای امنیتی اخیر، دولت اردن موفق شد طرحی خرابکارانه را خنثی کند که توسط گروهی وابسته به اخوانالمسلمین برنامهریزی شده بود. نکته قابل توجه اینجاست که طبق اعترافات و گزارشهای امنیتی، این توطئه نه تنها در داخل کشور بلکه با حمایت ایران از اخوان و آموزشهایی در جنوب لبنان منطقه تحت نفوذ حزبالله طراحی و هدایت شده است. چنین پیوندی بین یک گروه سیاسی اسلامگرا و تهران، زنگ خطر جدیدی برای امنیت منطقهای بهصدا درآورده است.
ابعاد حمایت ایران از اخوان در منطقه
بر اساس اعلام مقامات امنیتی اردن، این شبکه از سال ۲۰۲۱ فعال بوده و در حال تدارک حملاتی با استفاده از موشک، پهپاد و مواد منفجره در خاک اردن بوده است. گزارشها همچنین حاکی از آن است که بخشی از این عملیاتها با آموزشهای نظامی در جنوب لبنان و حمایت ایران از اخوانالمسلمین امکانپذیر شده است. کشف تسلیحات، مواد انفجاری و یک موشک آماده پرتاب در مخفیگاه متهمان، عمق خطر و گستردگی طرح را نشان میدهد.
یکی از متهمان اعتراف کرده که از یکی از رهبران اخوانالمسلمین در خارج از کشور – که رسانهها از او با نام “عبدالله” یاد کردهاند – پول دریافت کرده و آن را به سایر اعضا رسانده است. این روند نشاندهنده یک ساختار سازمانیافته با پشتیبانی خارجی است که از مرزهای اردن فراتر میرود.
رد پای تهران و حزبالله لبنان
مقامات اردنی اشاره کردهاند که آموزش برخی از اعضای این شبکه در جنوب لبنان انجام شده؛ منطقهای که در کنترل حزبالله لبنان، متحد استراتژیک ایران، قرار دارد. تحلیلگران معتقدند این نشانهای واضح از همکاری اطلاعاتی و عملیاتی میان اخوان، حزبالله و ایران است. هدف: تبدیل اردن به یکی از میدانهای نفوذ منطقهای تهران.
حمایت ایران از اخوان در لبنان از طریق ارائه مالی و آموزشهای نظامی با هدف تقویت نفوذ خود در منطقه. این حمایت شامل آموزش اعضای اخوان در ایران و سوریه و استفاده از تکنولوژی پیشرفته است. ایران به دنبال گسترش ائتلافهای خود با گروههای سنی برای تقویت قدرت خود در مقابل نیروهای سنی میانهرو است. این حمایتها در عین حال باعث تشدید درگیریهای فرقهای و تهدید ثبات لبنان میشود.
سوءاستفاده از فضای آزادی سیاسی
جماعت اخوان در اردن سالها از فضای باز سیاسی بهره بردهاند، اما طبق اظهارات “محمد خیر الرواشده” پژوهشگر سیاسی، این گروه اکنون متهم به تأسیس یک شاخه نظامی شده و این تهدیدی جدی برای امنیت ملی و صلح داخلی اردن محسوب میشود.
تحلیلگران خواستار اتخاذ تدابیر قاطعانه در قبال جماعت اخوانالمسلمین هستند. آنان تأکید میکنند که باید خط روشنی میان فعالیتهای سیاسی قانونی و اقدامات مخفیانه نظامی کشیده شود. هرگونه مماشات، پیام اشتباهی به گروههای مشابه در دیگر کشورهای عربی خواهد فرستاد.
نتیجهگیری
افشای این توطئه و نقش حمایت ایران از اخوان در لبنان و دیگر کشورهای عربی نشاندهنده تلاشهای تهران برای گسترش نفوذ خود در منطقه است. ایران همواره نقش خود را در این مسائل انکار کرده است، اما شواهد مستند امنیتی، پشتیبانی مالی، آموزشی و لجستیکی که از مسیرهای مشخص به تهران و بیروت پیوند میخورند، واقعیتهایی انکارناپذیر را آشکار میسازند. در این شرایط، این سوال مطرح میشود که آیا زمان آن نرسیده که کشورهای منطقه و جامعه بینالمللی بررسی جدیتری در خصوص حضور بازیگران اینچنینی در منطقه داشته باشند؟