با آزادی حورا نیکبخت، فعال حقوق زنان و مدیر انتشارات «مشق برابری» از زندان اوین، بار دیگر توجه‌ها به سرکوب سیستماتیک فعالان مدنی و زنان در ایران جلب شده است. نیکبخت که به دلیل انتقاد از حکومت محکوم شده بود، با ایستادگی و اعتصاب غذا، صدای اعتراض زنان را از درون زندان به بیرون رساند.
بازداشت حورا نیکبخت به خاطر آزادی بیان
حورا نیکبخت، نویسنده، مدرس دانشگاه و از فعالان سرشناس حقوق زنان، تابستان سال گذشته به اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به رهبر جمهوری اسلامی» توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در ششم مردادماه ۱۴۰۳ به او ابلاغ شد و نشان از تنگ شدن دایره تحمل حکومت نسبت به انتقادهای مسالمت‌آمیز داشت.
زنی در برابر سرکوب: از سرطان تا اعتصاب غذا
در شرایطی که حورا نیکبخت با بیماری سخت سرطان رحم دست و پنجه نرم می‌کرد، در سوم اردیبهشت ۱۴۰۴، دست به اعتصاب غذا زد. اعتراض او به موج روزافزون اعدام‌ها در میان اقشار به‌حاشیه‌رانده‌شده بود. اعتصاب او ۱۲ روز ادامه یافت و در این مدت، ۱۰ کیلوگرم از وزن بدنش کاسته شد و فشار خون او به شدت افت کرد.این حرکت اعتراضی، بار دیگر نشان داد که حتی در قلب زندان‌های امنیتی ایران، صدای زنان خاموش نمی‌شود و مقاومت آنان، بی‌صدا نخواهد ماند.
مطالعه بيشتر : فریاد بی‌صدا؛ اعتصاب غذای مهوش صیدال در اوین جان او را تهدید می‌کند
آزادی؛ اما نه پایان راه
حورا نیکبخت روز ۱۹ خرداد ۱۴۰۴، پس از پایان دوران محکومیت، از زندان آزاد شد. اما آزادی او نه پایانی بر مسیر پرسنگلاخ عدالت است و نه پایانی بر رنج زنان معترض در ایران. او حالا یکی از صدها زنی‌ست که طعم زندان، بیماری، تهدید و سرکوب را چشیده‌اند و همچنان به روایتگری ادامه می‌دهند.