کمبود پرستار در ایران به یکی از مشکلات عمده نظام سلامت تبدیل شده است که تأثیرات منفی زیادی بر کیفیت خدمات درمانی و فشارهای روانی و جسمی بر کادر درمانی دارد. به‌طور متوسط، نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در ایران بسیار پایین‌تر از استانداردهای جهانی است.
علل کمبود پرستار در ایران
یکی از مهم‌ترین دلایل کمبود پرستار، نبود جذب کافی نیروی انسانی است. طبق آمارهای موجود، سالانه حدود سه هزار نفر از پرستاران بازنشسته می‌شوند، اما ظرفیت جذب نیروی جدید به‌ویژه در بخش پرستاری، تنها حدود ده هزار نفر است. این تفاوت بزرگ میان خروجی و ورودی نیروها، منجر به بحران جدی در این حوزه شده است.
نقص نیروی پرستاری سبب افزایش فشار کاری بر کادر درمانی می‌شود که در نهایت منجر به کاهش کیفیت مراقبت‌ها و خدمات درمانی خواهد شد. در بسیاری از مراکز درمانی، ممرضین ناچارند شیفت‌های طولانی‌تری را گذرانده و اضافه‌کاری زیادی انجام دهند، که این موضوع بر سلامت جسمی و روانی آن‌ها تأثیرات منفی خواهد گذاشت.
راه‌حل بحران مراقبت
برای مقابله با این بحران، نیاز است که دولت و مسئولین بخش بهداشت و درمان اقدامات اساسی و مؤثری در راستای جذب و حفظ نیروی انسانی در این حوزه انجام دهند. از جمله این اقدامات می‌توان به بهبود شرایط کاری، افزایش حقوق و مزایا، و تأمین امنیت شغلی اشاره کرد. علاوه بر این، باید توجه ویژه‌ای به آموزش و تربیت نیروهای جدید داشت تا ظرفیت جذب افزایش یابد.
همچنین، ایجاد انگیزه و فراهم کردن شرایط مناسب برای ماندن این افراد در داخل کشور، از جمله فراهم کردن امکانات رفاهی و حرفه‌ای، می‌تواند نقش زیادی در کاهش این بحران داشته باشد. به‌طور کلی، تنها با توجه به این مسائل و اجرای راه‌حل‌های اساسی است که می‌توان به بهبود وضعیت کادر درمانی و رفع مشکلات موجود در این حوزه امیدوار بود.
نتیجه‌گیری
کمبود پرستار در ایران یک مشکل جدی است که نیاز به توجه فوری دارد. با بهبود شرایط کاری، افزایش ظرفیت جذب نیروهای جدید و حمایت‌های مالی و اجتماعی، می‌توان به این بحران پایان داد و کیفیت خدمات درمانی را در کشور ارتقاء بخشید.