علت برکناری مدیر مدرسه در جوانرود پس از اجرای سرود «ڕێی خەبات» توسط دانش‌آموزان، نمونه‌ای روشن از فشارهای امنیتی و سرکوب فرهنگی در مدارس کُردستان ایران است. این اقدام نشان می‌دهد که سیستم آموزش‌وپرورش نه تنها از آزادی بیان و هویت فرهنگی حمایت نمی‌کند، بلکه معلمان و مدیرانی را که کوچک‌ترین نشانه‌ای از مقاومت یا آگاهی‌بخشی به دانش‌آموزان دارند، هدف مجازات قرار می‌دهد.
علت برکناری مدیر مدرسه در جوانرود
علت برکناری مدیر مدرسه در جوانرود پس از اجرای سرود «ڕێی خەبات» توسط دانش‌آموزان، بازتاب‌دهنده فشارهای گسترده امنیتی و نظارت شدید بر مدارس کُردستان ایران است. این سرود که نمادی از هویت فرهنگی کُرد و مقاومت آزادی‌خواهانه محسوب می‌شود، باعث شد اداره اطلاعات با احضار و بازجویی مدیر مدرسه، وی را از سمت مدیریت برکنار کند. علت برکناری مدیر مدرسه در جوانرود به روشنی نشان می‌دهد که حکومت نه تنها نسبت به فعالیت‌های فرهنگی حساس است، بلکه کوچک‌ترین نشانه‌ای از استقلال فکری معلمان و دانش‌آموزان را تهدیدی علیه خود می‌داند. علاوه بر برکناری، کسر ماهانه حقوق به عنوان مجازات تکمیلی، پیامد مستقیم تلاش برای کنترل محیط آموزشی و سرکوب آزادی بیان است.
علت برکناری مدیر مدرسه در جوانرود تنها محدود به یک اقدام انفرادی نیست؛ بلکه بخشی از روند سیستماتیک سرکوب فرهنگی و فشار بر معلمان کُرد در ایران است. این پرونده نشان می‌دهد که هرگونه فعالیتی که با هویت فرهنگی و آزادی‌خواهانه جامعه کُرد پیوند داشته باشد، در مدارس مناطق کُردنشین با واکنش‌های شدید حکومتی مواجه خواهد شد. دانش‌آموزان دختر این مدرسه با همراهی برخی معلمان، سرود «ڕێی خەبات» را اجرا کردند؛ اقدامی که از نظر امنیتی، به سرعت به عنوان یک تهدید سیاسی تفسیر شد. انتشار ویدئو در شبکه‌های اجتماعی نیز باعث شد که فشارها بیشتر شود و نهایتاً مدیر مدرسه از مسئولیت خود برکنار گردد، اما همچنان به تدریس ادامه دهد. این نمونه آشکار از تضاد بین آموزش و پرورش رسمی و خواست نسل جدید برای حفظ هویت و آزادی بیان است.
مدرسه؛ میدان جدید کنترل ایدئولوژیک
وقتی فضای آموزشی ـ که باید محل پرورش آزاداندیشی، خلاقیت و هویت فرهنگی باشد ـ به میدان امنیتی تبدیل می‌شود، نتیجه آن چیزی جز سرکوب نسل آینده نیست.در سال‌های اخیر دانش‌آموزان و معلمان کُرد به دلیل کوچک‌ترین نمایش‌های همبستگی، مقاومت یا بیان هویت فرهنگی تحت فشار قرار گرفته‌اند. از اخراج معلمان صنفی، تا بازداشت، احضار و تعلیق از کار، الگوی برخورد امنیتی تکرار می‌شود.پرونده کهزادی نمونه‌ای دیگر از سیاستی است که تلاش می‌کند مدارس را از هر نشانه‌ای از آزادی‌خواهی، عدالت‌طلبی یا هویت‌های غیرفارس تهی کند.
نتیجه‌گیری: امنیت یا سرکوب؟
پرونده زیتون کهزادی یک موضوع فردی نیست؛ بخشی از پازل بزرگ‌تری است: مهندسی فرهنگی نسل آینده در کردستان و حذف هر روزنه‌ای از آگاهی و مقاومت. وقتی دختران نوجوان با شجاعت سرود آزادی می‌خوانند و اولین واکنش حکومت «تنبیه» است، این نشان می‌دهد که: قدرت مدرسه برای ساختن جامعه آگاه هنوز زنده است حکومت از آگاهی و هویت بیش از هر چیز می‌ترسد سرکوب معلمان شاید مقام‌ها را آرام کند، اما حقیقتی را تغییر نمی‌دهد: حافظان هویت و آزادی، معلمان‌اند؛ حتی اگر از صندلی مدیریت کنار زده شوند.