غدیر ۱۴۰۴ در حالی در خیابان‌های ایران برگزار شد که کشور همچنان در شوک حملات گسترده اسرائیل قرار داشت. ايران تلاش کرد این مراسم مذهبی را به صحنه‌ای برای نمایش قدرت و انسجام ملی تبدیل کند. اما آیا این رویکرد موفق بود یا تلاشی برای پنهان‌کردن شکست‌های نظامی اخیر؟
غدیر ۱۴۰۴؛ مراسمی مذهبی یا مانور نظام؟
غدیر ۱۴۰۴ در شرایطی برگزار شد که فضای کشور به شدت تحت تاثیر حملات هوایی اسرائیل و نگرانی‌های امنیتی بود. این مراسم که در گذشته بیشتر جنبه‌ای مذهبی و یادبودی از واقعه غدیر خم داشت، این بار به ابزاری برای نمایش اقتدار جمهوری اسلامی و پاسخی نمادین به تهدیدات خارجی بدل شد. در غدیر ۱۴۰۴، خیابان‌های شهرهای بزرگ ایران صحنه راهپیمایی‌هایی بود که پرچم‌های ایران، تصاویر رهبر جمهوری اسلامی و شعارهای ضد اسرائیلی بر آن‌ها حاکم بود.
مقامات رسمی، از جمله نمایندگان ولی فقیه و اعضای مجلس خبرگان، از این فرصت برای تاکید بر ادامه مقاومت و نابودی اسرائیل استفاده کردند. در حالی که سامانه‌های پدافندی کشور بارها در برابر حملات دشمن ناتوان نشان داده بودند، حکومت با برگزاری مراسم پر زرق و برق غدیر ۱۴۰۴ تلاش کرد تا افکار عمومی را از واقعیت‌های تلخ میدان جنگ دور کند و وحدتی نمایشی را به تصویر بکشد که شاید بیش از آنکه واقعی باشد، بخشی از یک جنگ روانی تمام‌عیار است.
حملات هوایی اسرائیل؛ حمله‌ای بی‌سابقه به قلب ایران
در روزهای اخیر، اسرائیل مجموعه‌ای از حملات هوایی گسترده را علیه مواضع نظامی و حساس ایران انجام داد؛ حملاتی که شدیدترین عملیات طی سال‌های اخیر توصیف شده است. این حملات با استفاده از جنگنده‌ها و پهپادهای انتحاری، مراکز فرماندهی، انبارهای موشک، سایت‌های راداری و سامانه‌های پدافند هوایی در تهران و چندین شهر بزرگ دیگر از جمله اصفهان، قم و کرمانشاه را هدف قرار داد. به گزارش رسانه‌های نزدیک به حکومت، این حملات به کشته شدن شماری از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران و نابودی تاسیسات کلیدی که جزو مراکز استراتژیک جمهوری اسلامی محسوب می‌شدند، منجر شد.
حملات هوایی اسرائیل، صرفاً ضربات تاکتیکی نبود، بلکه پیامی آشکار به تهران بود که نشان دهد تل‌آویو قادر است به عمق خاک ایران نفوذ کند و زیرساخت‌های دفاعی آن را از کار بیندازد. این حملات در شرایطی رخ داد که همزمان غدیر ۱۴۰۴ در حال برگزاری بود و حکومت تلاش داشت با مراسم پرشکوه غدیر ۱۴۰۴، افکار عمومی را از واقعیت‌های تلخ میدان جنگ منحرف سازد. در حالی که مقامات رسمی از “پیروزی‌های میدانی” سخن می‌گویند، واقعیت‌های موجود حاکی از سردرگمی شدید ساختار امنیتی و نظامی ایران و نفوذ دشمن تا قلب سامانه‌های پدافندی کشور است.
بحران امنیتی در ایران
ایران امروز با یکی از جدی‌ترین بحران‌های امنیتی خود در دهه‌های اخیر روبه‌رو است؛ بحرانی که در آن تهدیدهای خارجی افزایش یافته و شکاف‌های داخلی به شکلی بی‌سابقه عمیق‌تر شده است. در حالی که خیابان‌های شهرهای ایران صحنه برگزاری مراسم غدیر ۱۴۰۴ بود، آسمان کشور هدف حملات پهپادی و جنگنده‌های اسرائیل قرار گرفت که موفق شدند از سامانه‌های پدافند هوایی عبور کرده و تا عمق خاک ایران پیشروی کنند. این حملات نه تنها نقاط ضعف عمیق ساختار نظامی را آشکار کرد، بلکه نشان داد که نهادهای امنیتی در وضعیت سردرگمی و ناتوانی از دفاع مؤثر از مردم یا بازدارندگی واقعی قرار دارند.در چنین شرایطی، مراسم غدیر ۱۴۰۴ به ابزاری برای حکومت تبدیل شد تا تصویری از انسجام ملی و عزم برای مقاومت به نمایش بگذارد، در حالی که واقعیت‌های میدانی حاکی از شکنندگی وضعیت امنیتی و نگرانی مردم از تشدید تنش‌ها و احتمال وقوع یک جنگ تمام‌عیار بود. مسئولان در حالی در میدان‌ها شعار اقتدار و قدرت سر می‌دادند که مردم از نبود امنیت واقعی و سیاست‌هایی که نمایش را بر حفظ جان شهروندان ترجیح می‌دهد، رنج می‌بردند.
نتیجه‌گیری
مراسم غدیر ۱۴۰۴ در حالی برگزار شد که ایران در یکی از متزلزل‌ترین لحظات امنیتی و سیاسی خود به سر می‌برد. آنچه حکومت تلاش کرد با نمایش‌های خیابانی، موکب‌ها و شعارهای حماسی پنهان کند، واقعیت تلخ بی‌دفاعی مردم در برابر حملات و تهدیدهای خارجی بود. جمهوری اسلامی بار دیگر نشان داد که در بحران‌ها، به‌جای اولویت دادن به امنیت و جان شهروندان، بر نمایش‌های ایدئولوژیک و تبلیغاتی تکیه می‌کند. غدیر ۱۴۰۴ نه نماد اقتدار ملی، بلکه آینه‌ای از چالش‌های عمیق نظام در مدیریت تهدیدها و تأمین امنیت مردم بود؛ چالشی که اگر پاسخ درستی نیابد، می‌تواند پیامدهایی ویرانگر برای آینده کشور به همراه داشته باشد.
