رحیمبخش بکرپوشیده، جوان بلوچ اهل سنندج، تنها چند روز پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی، در شرایطی مشکوک جان باخت. مرگی که تاکنون جزئیات آن از سوی مقامات جمهوری اسلامی روشن نشده، اما بار دیگر توجهها را به نقض فاحش حقوق بشر و رفتارهای تبعیضآمیز علیه اقلیتها، بهویژه جامعه بلوچ، جلب کرده است. این حادثه تنها یکی از موارد نگرانکنندهایست که نشان میدهد بازداشت در ایران میتواند به ابزار سرکوب بدل شود، نه اجرای عدالت.
مرگ مشکوک رحیمبخش بکرپوشیده در بازداشت
مرگ مشکوک رحیمبخش بکرپوشیده، شهروند بلوچ، در بازداشت نیروهای امنیتی، بار دیگر توجه افکار عمومی را به وضعیت بازداشتشدگان در استانهای محروم ایران جلب کرده است. بر اساس گزارشهای محلی، رحیمبخش بکرپوشیده در حالی به طرز نامعلومی جان خود را از دست داد که تنها چند روز پیش توسط نیروهای اطلاعات سپاه در منطقه سرباز بازداشت شده بود. خانواده او میگویند که هیچ اطلاعی از محل نگهداری یا علت بازداشت فرزندشان نداشتند و اکنون، بدون پاسخگویی مسئولان، تنها با خبر مرگ او مواجه شدهاند.
برخی منابع محلی اعلام کردهاند که پیکر رحیمبخش بکرپوشیده با نشانههایی از خشونت تحویل داده شده و این مسئله، نگرانیها درباره احتمال شکنجه در بازداشت را افزایش داده است. در حالی که مقامات امنیتی تاکنون سکوت کردهاند، فعالان حقوق بشر خواهان تحقیق مستقل و فوری درباره علت مرگ او شدهاند. سکوت رسانههای رسمی نیز بر ابهامات این پرونده افزوده و باعث شده فرضیه “مرگ مشکوک در بازداشت” بیش از پیش قوت بگیرد.
واکنش افکار عمومی و سکوت مسئولان
مرگ مشکوک رحیمبخش بکرپوشیده، بار دیگر توجه فعالان حقوق بشر، رسانههای مستقل و افکار عمومی را به وضعیت بازداشتگاهها و برخوردهای غیرقانونی با بازداشتشدگان در ایران جلب کرده است. در شبکههای اجتماعی، کاربران بلوچ و دیگر شهروندان ایرانی با هشتگهایی چون #رحیمبخش_بکرپوشیده و #عدالت_برای_رحیم خواستار شفافسازی و پاسخگویی مسئولان شدهاند.
در مقابل، مقامهای امنیتی و قضایی تا لحظه تنظیم این گزارش، واکنشی رسمی به این ماجرا نشان ندادهاند. این سکوت در حالی است که خانواده بکرپوشیده همچنان منتظر دریافت گزارشی دقیق از نحوه مرگ فرزندشان هستند و تاکید میکنند که او هیچگونه بیماری جدی نداشته و وضعیت جسمیاش هنگام بازداشت کاملاً طبیعی بوده است.
فعالان مدنی و سیاسی بلوچ نیز با انتشار بیانیههایی ضمن محکومکردن این حادثه، آن را نشانهای دیگر از تبعیض ساختاری و خشونت سیستماتیک علیه اقلیتها در ایران میدانند.
در نهايت، مرگ مشکوک رحیمبخش بکرپوشیده بار دیگر توجهات را به وضعیت نگرانکننده بازداشتگاهها در ایران جلب کرده است. در حالی که خانوادهاش به دنبال پاسخگویی شفاف هستند، مقامهای مسئول همچنان در سکوت به سر میبرند. اگر این سکوت ادامه یابد، نه تنها اعتماد عمومی بیش از پیش خدشهدار میشود، بلکه احتمال تکرار چنین فجایعی نیز افزایش مییابد. جامعه ایران سزاوار حقیقت، شفافیت و عدالت است.