مشکلات اپلیکیشن تأمین من این روزها به یکی از بحث‌های داغ میان بیمه‌شدگان و بازنشستگان تبدیل شده است. برنامه‌ای که قرار بود با وعده کاهش مراجعات حضوری و ارائه ۵۹ خدمت غیرحضوری، تحولی در نظام اداری کشور ایجاد کند، حالا بیشتر به نمادی از سردرگمی دیجیتال بدل شده است. کندی سیستم، خطاهای مکرر، ناهماهنگی با شعب و ابهام در امنیت داده‌ها باعث شده کاربران بپرسند: آیا «تأمین من» واقعاً ابزاری برای رفاه و شفافیت است یا فقط یک ویترین تبلیغاتی دیگر؟
مشکلات اپلیکیشن تأمین من
مشکلات اپلیکیشن تأمین من در ماه‌های اخیر آن‌قدر گسترده شده که بسیاری از کاربران دیگر به وعده‌های سازمان تأمین اجتماعی اعتمادی ندارند. این اپلیکیشن قرار بود ابزار هوشمندی برای کاهش بروکراسی و مراجعه حضوری باشد، اما واقعیت چیزی جز سردرگمی نبوده است. کندی در ورود به سامانه، قطع شدن‌های مکرر، و ناهماهنگی میان داده‌های ثبت‌شده و سوابق واقعی کاربران باعث شده که تجربه استفاده از آن به جای راحتی، به یک دغدغه روزمره تبدیل شود. بسیاری از بازنشستگان مجبورند برای دریافت خدمات ساده همچنان حضوری به شعب مراجعه کنند؛ درست همان مشکلی که «تأمین من» قرار بود برطرف کند.
از سوی دیگر، مشکلات اپلیکیشن تأمین من تنها به خطاهای فنی محدود نمی‌شود. نبود شفافیت درباره امنیت اطلاعات، ضعف پشتیبانی و عدم آموزش کافی به کاربران، بر ابهام‌ها افزوده است. وقتی بیمه‌شده‌ای نمی‌داند داده‌های پزشکی و مالی او چگونه ذخیره یا محافظت می‌شود، اعتمادش به کل سامانه زیر سؤال می‌رود. همین بی‌اعتمادی است که باعث شده بسیاری از کاربران بگویند این اپلیکیشن به جای آنکه نشانه پیشرفت دیجیتال باشد، بیشتر به یک پروژه تبلیغاتی شباهت دارد؛ پروژه‌ای که هنوز فاصله زیادی با نیاز واقعی مردم دارد.
از وعده‌های مدرنیته تا واقعیت خرابی‌ها
اپلیکیشن «تأمین من» با تبلیغات پر زرق و برق و وعده‌های بزرگ از مدرنیته و دیجیتالی‌شدن خدمات عمومی معرفی شد. قرار بود این برنامه نقطه عطفی در کاهش بروکراسی، شفافیت اطلاعات و سهولت دسترسی به خدمات بیمه‌ای باشد. اما آنچه کاربران در عمل با آن روبه‌رو شدند، بیشتر شبیه به دیوارهای نامرئی از خطا، قطعی و سردرگمی بود. بسیاری از بیمه‌شدگان گزارش می‌دهند که برای استفاده از ساده‌ترین خدمات، ناچار به تکرار چندباره ورود به سامانه هستند یا با پیام‌های خطای مبهم مواجه می‌شوند. همین تضاد میان وعده و واقعیت باعث شده اعتماد عمومی به اپلیکیشن روزبه‌روز کمتر شود.
در واقع، شکاف عمیقی میان شعارهای مدرنیته و واقعیت خرابی‌ها دیده می‌شود. وقتی کاربران برای دریافت گواهی یا مشاهده سوابق پزشکی بارها با مشکلات فنی روبه‌رو می‌شوند، این سؤال به‌طور جدی مطرح می‌شود که آیا توسعه دیجیتال در ایران صرفاً به معنای افزودن چند گزینه جدید به یک اپلیکیشن است یا باید تضمین کیفیت، امنیت و پایداری هم به همان اندازه جدی گرفته شود. اگر این پرسش‌ها بی‌پاسخ بماند، «تأمین من» نه‌تنها گرهی از زندگی مردم باز نخواهد کرد، بلکه می‌تواند به نمونه‌ای دیگر از پروژه‌های نیمه‌کاره و ناکام دولتی تبدیل شود.
کیفیت در برابر کمیت
وقتی صحبت از مشکلات اپلیکیشن تأمین من می‌شود، موضوع فقط به تعداد به‌روزرسانی‌ها یا سرعت ارائه ویژگی‌های جدید محدود نمی‌شود، بلکه اساساً به کیفیت خدمات ارائه شده به کاربران مرتبط است. بسیاری از کاربران گزارش داده‌اند که مشکلات اپلیکیشن تأمین من همچنان تکرار می‌شود، حتی با وجود تلاش‌های متعدد برای رفع آن، و این سؤال را مطرح می‌کند: آیا مهم‌تر کمیت است یا کیفیت؟
کیفیت یعنی پایداری سامانه، حفاظت از داده‌های کاربران و تضمین تجربه‌ای امن و روان. در حالی که تمرکز صرف بر کمیت، مانند افزایش تعداد امکانات یا انتشار به‌روزرسانی‌های متوالی، باعث می‌شود برنامه با مشکلات مکرر مواجه شود و اعتماد کاربران کاهش یابد. بنابراین معیار واقعی موفقیت هر اپلیکیشن، نه در حجم خدمات ارائه شده، بلکه در کیفیت آن‌ها و توانایی پاسخگویی به نیازهای کاربران است.
به این ترتیب، رقابت میان کیفیت و کمیت تنها یک نیست، بلکه مسئله‌ای استراتژیک درباره آینده اپلیکیشن‌ها و اعتماد کاربران به آن‌ها محسوب می‌شود. کیفیت است که تداوم و رضایت کاربران را تضمین می‌کند، در حالی که کمیت صرف ممکن است به یک بار اضافی و چالش برای کاربران تبدیل شود.