مشکلات سینمای کودک در ایران به یکی از جدی‌ترین چالش‌های فرهنگی و هنری کشور تبدیل شده است. سهم این حوزه از تولیدات سینمای ایران بسیار اندک است و نبود حمایت‌های کافی از سوی مدیران و بخش خصوصی باعث شده است که آثار تولیدشده برای کودکان و نوجوانان، کیفیت و تنوع لازم را نداشته باشند. علاوه بر این، بازار اکران محدود و عدم توجه جدی به فیلم‌های کودک، انگیزه سینماگران را کاهش داده و باعث شده نسل جوان از تجربه محتوای مناسب محروم بماند.
مشکلات سینمای کودک در ایران
مشکلات سینمای کودک در ایران یکی از اصلی‌ترین مشکلات سینمای کودک و نوجوان، کمبود تولید آثار مناسب است. سهم این بخش از کل سینمای ایران بسیار ناچیز است و اغلب تولیدات محدود و پراکنده‌اند. این وضعیت باعث می‌شود جشنواره‌های مربوط به سینمای کودک، حتی با تعداد اندک فیلم، برگزار شوند و تأثیر واقعی بر مخاطب نداشته باشند. در واقع، تولید کم و فقدان محتوای خلاقانه و جذاب، انگیزه‌ی سینماگران را برای فعالیت در این حوزه کاهش داده و کیفیت آثار ارائه‌شده را پایین آورده است.
ضعف حمایت و برنامه‌ریزی مدیریتی
بازنگری نگاه مدیران نسبت به سینمای کودک از دیگر ضرورت‌هاست. بسیاری از مدیران حوزه سینما هنوز به اهمیت تولید آثار کودک و نوجوان توجه کافی ندارند. بودجه‌های محدود و عدم برنامه‌ریزی دقیق باعث شده است که جشنواره‌ها تنها به عنوان یک رویداد سالانه برگزار شوند و کمتر به تولید و اکران واقعی کمک کنند. در دهه‌های گذشته، بخش خصوصی در تولید سینمای کودک فعال بود، اما اکنون بخش خصوصی به دلیل نبود انگیزه و عدم جدی گرفته شدن این آثار در بازار اکران، دیگر سرمایه‌گذاری نمی‌کند.
بازار اکران نامناسب و انگیزه کم سینماگران
یکی از مشکلات سینمای کودک در ایران بازار اکران نامناسب و بی‌توجهی به آثار کودک است. فیلم‌های کودک در جدول اکران رسمی جایگاهی ندارند و در مقایسه با سایر فیلم‌ها کمتر دیده می‌شوند. این وضعیت باعث می‌شود سرمایه‌گذاران و کارگردانان تمایلی به تولید آثار کودک نداشته باشند و انگیزه‌ی آن‌ها برای فعالیت در این حوزه کاهش یابد. در نتیجه، تولید آثار کودک به حداقل رسیده و سینمای کودک در ایران همچنان در حاشیه قرار دارد.
اهمیت حمایت واقعی از تولید آثار ویژه‌ی کودکان و نوجوانان
حمایت واقعی شامل تأمین بودجه، زیرساخت‌های مناسب و فرصت اکران منظم است. بدون این حمایت‌ها، نه تولیدکننده انگیزه دارد و نه مخاطب جذب می‌شود. توجه صرف به برگزاری جشنواره کافی نیست و حتی ممکن است به نوعی “فیلم‌سوزی” آثار” نیز منجر شود؛ یعنی سرمایه‌گذاری و تلاش سازندگان، نتیجه و دیده‌شدن واقعی نخواهد داشت.