سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله، در زندان قرچک ورامین با وضعیت وخیم جسمی روبه‌رو شده و پس از بی‌توجهی‌های مکرر مسئولان زندان، در شرایط بحرانی به بیمارستان منتقل شد. گزارش‌ها از ضرب‌وشتم و متهم‌کردن او به «تمارض» حکایت دارند؛ اقدامی که بار دیگر شرایط غیرانسانی زندان‌های زنان در ایران را برجسته می‌کند.
وخامت جسمی و انتقال به بیمارستان
بر اساس گزارش سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، سحرگاه سه‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، سمیه رشیدی در پی وخامت شدید وضعیت جسمی به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شد. پزشکان وضعیت او را «بحرانی و بدون امید به بهبود» توصیف کرده‌اند و سطح هوشیاری او پایین گزارش شده است. این خبر نگرانی‌های گسترده‌ای درباره سرنوشت این زندانی سیاسی برانگیخته است.
بی‌توجهی عامدانه مسئولان زندان
یک منبع نزدیک به خانواده رشیدی به هه‌نگاو اعلام کرده است که این زندانی ماه‌ها با مشکلات جسمی در زندان قرچک دست‌وپنجه نرم می‌کرد، اما پزشکان زندان بدون رسیدگی مؤثر، او را به «تمارض» متهم کرده و صرفاً داروهای اعصاب و آرام‌بخش تجویز می‌کردند. این بی‌توجهی نه تنها به وخامت حال او انجامید بلکه در نهایت باعث بروز تشنج‌های شدید شد.
زندان قرچک؛ نماد بحران حقوق بشر
زندان قرچک ورامین طی سال‌های گذشته به دلیل شرایط غیرانسانی، ازدحام شدید، فقدان امکانات پزشکی و برخورد خشونت‌آمیز با زندانیان همواره مورد انتقاد سازمان‌های حقوق بشری بوده است. اکنون پرونده سمیه رشیدی بار دیگر وضعیت اسفبار این زندان و تهدید جدی علیه سلامت و جان زنان زندانی را برجسته می‌کند.