کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در روز سه‌شنبه هر هفته است که در اعتراض نسبت به گسترش و استمرار اعدام‌ها در ایران، از بهمن ماه ۱۴۰۲ در زندان‌های ایران شروع شده و تا کنون ادامه یافته است. این زندانیان در اعتراض به مجازات اعدام و مخالفت با آن به عنوان مجازاتی غیرانسانی و جبران‌ناپذیر، بدون توجه به نوع اتهام یا انگیزه‌ها و اعتقادات محکومین به اعدام، خواستار لغو این مجازات می‌باشند. زندان‌هایی که جمعی از زندانیان در آنها سی و یکمین هفته کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام را برگزار کردند، عبارتند از: زندان اوین (بندزنان، بند۴٬۶٬۸)، زندان قزلحصار (واحد۳و۴)، زندان مرکزی کرج، زندان خرم‌آباد، زندان نظام شیراز، زندان مشهد، زندان قائم‌شهر، زندان لاکان رشت (بندزنان و بند مردان)، زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان خوی، زندان نقده، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان تهران بزرگ. زندانیان اعتصابی از دیگر زندانیان در زندان‌های مختلف ایران خواسته‌اند به این کارزار بپیوندند. همچنین از مردم و وجدان‌های بیدار در سراسر جهان خواستند تا برای لغو حکم اعدام و مقابله با آن از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» حمایت کنند.
اعدام به عنوان ابزاری برای ارعاب
فعالان کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تأکید کردند که در ایران تحت حاکمیت دیکتاتوری دینی، اعدام به ابعاد غیرقابل باوری رسیده و به «ابزاری برای ارعاب مردم» تبدیل شده است. به گفته آنها، جمهوری اسلامی از حکم اعدام به‌عنوان ابزاری سیاسی برای سرکوب و گرفتن انتقام از مردم ایران استفاده می‌کند.اعتصاب غذای زندانیان عضو این کارزار از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای احکام اعدام آغاز شد. این اعتصاب از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار شکل گرفت.
نامه تظلم‌خواهانه زندانیان
در اوایل موج اعدام‌ها، نامه‌ای از زندانیان عادی زیر حکم اعدام منتشر شد که خواهان کمک از دیگر زندانیان و مردم ایران برای نجات جان خود و دیگر محکومان شدند.اعضای اولیه کارزار انتخاب روز سه‌شنبه برای اعتصاب غذا را به این دلیل انجام دادند که محکومان به اعدام معمولاً روزهای دوشنبه به سلول انفرادی منتقل و در سحرگاه چهارشنبه اعدام می‌شوند.
گسترش کارزار
در هفته‌های پی‌درپی، زندان‌های دیگری نیز به این کارزار پیوستند و اکنون در آغاز دومین سال «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، زندانیان محبوس در ۳۴ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زده‌اند.از جمله زندان‌هایی که به این کارزار پیوسته‌اند می‌توان به زندان‌های اوین، قزلحصار، کرج، تهران بزرگ و دیگر مناطق اشاره کرد.
حمایت‌های بین‌المللی
این حرکت اعتراضی با حمایت نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی روبه‌رو شده است. جاوید رحمان، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل، و مای‌ساتو، گزارشگر ویژه فعلی، از این کارزار تقدیر کرده‌اند و آن را «تعهدی تزلزل‌ناپذیر به عدالت و حقوق بشر» دانسته‌اند.