گم‌شدن جنین فریز شده در یکی از مراکز درمان ناباروری تهران، موجی از نگرانی، خشم و تردید را در میان خانواده‌ها و افکار عمومی ایجاد کرده است. این حادثه که در بیمارستان آبان رخ داده، پرسش‌های بی‌پاسخ فراوانی را درباره وضعیت نظارت، ایمنی و شفافیت در مراکز درمانی ایران برانگیخته است.
گم‌شدن جنین فریز شده
گم‌شدن جنین فریز شده در بیمارستان آبان نه تنها به یک حادثه پزشکی محدود نمی‌شود، بلکه به معضلی ملی در حوزه سلامت و اعتماد عمومی تبدیل شده است. در حالی که زوج‌های بسیاری سال‌ها برای فرزندآوری تلاش کرده‌اند و با امید به موفقیت نمونه‌های جنینی خود را در مراکز معتبر ذخیره کرده‌اند، خبر گم‌شدن این نمونه‌های باارزش، پایه‌های اطمینان به سیستم درمان ناباروری را به لرزه انداخته است. برخی خانواده‌ها گزارش داده‌اند که بدون هیچ اطلاع‌رسانی قبلی، هنگام مراجعه به بیمارستان با درهای بسته و بی‌پاسخی مسئولان مواجه شده‌اند.
از سوی دیگر، انتشار خبر گم‌شدن جنین فریز شده به شکل گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها بازتاب داشته و افکار عمومی را نسبت به میزان نظارت، مسئولیت‌پذیری و شفافیت در مراکز درمان ناباروری به چالش کشیده است. تضاد در اظهارات مسئولان، نبود پاسخ رسمی قانع‌کننده، و احتمال وجود تخلفات عمدی یا حتی بازار سیاه خرید و فروش جنین، زنگ خطر بزرگی برای سیستم سلامت کشور به شمار می‌آید. این موضوع بار دیگر نشان داد که ضعف ساختاری در ثبت، نگهداری و نظارت دقیق بر فرآیندهای حساس پزشکی، می‌تواند پیامدهایی فاجعه‌بار به دنبال داشته باشد.
تضاد روایت‌ها؛ سکوت یا فرافکنی مسئولان؟
در ماجرای گم‌شدن جنین فریز شده در بیمارستان آبان، آنچه بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند، تضاد آشکار در روایت‌های مسئولان مختلف است. از یک‌سو برخی مدیران وزارت بهداشت این اتفاق را ناشی از یک «سوءتفاهم ساده» می‌دانند و از سوی دیگر، خانواده‌هایی هستند که با اسناد و شواهد، گواهی می‌دهند که جنین‌های فریز شده‌شان بدون اطلاع قبلی از بین رفته‌اند یا رد آن‌ها پیدا نمی‌شود. این دوگانگی در روایت‌ها نه تنها به شفاف‌سازی ماجرا کمکی نکرده، بلکه موجب افزایش نگرانی‌ها و تضعیف اعتماد عمومی به نهادهای بهداشتی شده است.
در حالی که انتظار می‌رفت مسئولان وزارت بهداشت با شفافیت و مسئولیت‌پذیری به موضوع رسیدگی کنند، شاهد نوعی سکوت و در مواردی فرافکنی بوده‌ایم. برخی از مسئولان از تعمیرات موقت بیمارستان صحبت کرده‌اند، در حالی که برخی خانواده‌ها با مراجعه مکرر همچنان پاسخی قانع‌کننده دریافت نکرده‌اند. گم‌شدن جنین فریز شده نه تنها یک اشتباه پزشکی، بلکه یک بحران اخلاقی و حقوقی است که باید با جدیت تمام بررسی و اطلاع‌رسانی شود.
عواقب انسانی و حقوقی
گم‌شدن جنین فریز شده تنها یک حادثه فنی یا اشتباه در سیستم درمانی نیست، بلکه زخم عمیقی بر پیکر اعتماد عمومی و روان خانواده‌هایی‌ست که سال‌ها با امید و رنج، مسیر دشوار درمان ناباروری را طی کرده‌اند. تصور اینکه حاصل سال‌ها تلاش، هزینه‌های گزاف، و امید به فرزندآوری، ناگهان و بدون هیچ توضیحی از بین برود، فشار روانی شدیدی بر این زوج‌ها وارد کرده است. برای بسیاری از این خانواده‌ها، این جنین‌ها تنها گزینه برای داشتن فرزند بودند؛ از این‌رو گم‌شدن جنین فریز شده می‌تواند ضربه‌ای غیرقابل جبران بر امید و زندگی آنان وارد کند.
از منظر حقوقی نیز این اتفاق پیامدهای سنگینی دارد. مراکز درمان ناباروری، طبق قوانین و استانداردهای بین‌المللی، موظف به حفظ امنیت، ثبت دقیق، و نگهداری صحیح از نمونه‌های فریز شده هستند. در صورت بروز خطا یا سهل‌انگاری، مسئولیت قانونی متوجه مرکز درمانی بوده و خانواده‌ها حق پیگیری قضایی و دریافت غرامت دارند. گم‌شدن جنین فریز شده بدون پاسخ‌گویی شفاف، می‌تواند نه تنها حیثیت نهاد درمانی مربوطه را زیر سؤال ببرد، بلکه کل سیستم بهداشت و درمان کشور را با بحران مشروعیت و اعتماد روبرو کند.
ماجرای گم‌شدن جنین فریز شده در بیمارستان آبان، تنها یک حادثه پزشکی نیست؛ بلکه نمادی از بی‌نظمی، کمبود نظارت، و بحران اعتماد در سیستم درمانی کشور است. در حالی که خانواده‌ها چشم‌انتظار پاسخ هستند، شفافیت، پاسخ‌گویی و پذیرش مسئولیت از سوی نهادهای مرتبط، کمترین قدمی است که می‌تواند در مسیر ترمیم این زخم برداشته شود. اگر امروز این موضوع با سکوت و بی‌تفاوتی رها شود، فردا می‌تواند ابعاد بزرگ‌تر و فجایع انسانی‌تری به همراه داشته باشد.