شکایت جهانی علیه مقامات ایرانی به‌خاطر سرکوب اعتراضات ۲۰۲۲

24

گروهی از قربانیان سرکوب دولت ایران ۲۰۲۲در جریان اعتراضات “زنان، زندگی، آزادی” اولین شکایت کیفری رسمی را علیه ۴۰ مقام خاص ایرانی ثبت کردند و آنها را به جنایات علیه بشریت، از جمله کوری عمدی و قتل عمد متهم کردند.

این درخواست توسط گروهی از ایرانیان با کمک سازمان غیرانتفاعی مرکز اسناد حقوق بشر ایران در آرژانتین ارائه شد.

سرکوب اعتراضات ۲۰۲۲ در ايران

سیستم قضایی آرژانتین به خاطر پذیرش ادعاهای صلاحیت جهانی که امکان تحقیق در مورد جنایات ارتکابی در خارج از قلمرو کشور را فراهم می‌کند، حتی اگر مرتکب در داخل آن حضور نداشته باشد، شناخته شده است.

در این شکایت آمده است که واکنش نیروهای امنیتی ایران به اعتراضات شامل شلیک مهمات جنگی، تفنگ‌های پینت بال، گلوله‌های فلزی که برای استفاده از فاصله نزدیک طراحی نشده‌اند و سایر پرتابه‌ها به سمت تظاهرکنندگان بود.

این اقدامات همچنین شامل دستگیری‌های گسترده، بازداشت خودسرانه، شکنجه در بازداشت و در نهایت اعدام معترضان بود، رویه‌ای که تا به امروز ادامه دارد.

در این شکایت از افسران مشخصی از سازمان‌های امنیتی مختلف ایران نام برده شده است، اما نام آنها برای محافظت از صحت تحقیقات فاش نشده است.

شهادت شخصی یک قربانی

مهسا پیریایی، ساکن بریتانیا، به گاردین گفت: “آنچه ما در اینجا به دنبال آن هستیم انتقام شخصی نیست، بلکه پاسخگویی و حقیقت است”.

مادر مینو مجیدی به ضرب گلوله کشته شد، وکالبدشکافی نشان داد که او از ناحیه کمر مورد اصابت بیش از ۱۶۷ گلوله فلزی از فاصله نزدیک قرار گرفته است.

او در اعتراضی پس از مرگ مهسا امینی، زن جوان کردی که پس از دستگیری به دلیل نقض قوانین حجاب ایران در یک کلانتری تهران درگذشت، شرکت کرده بود.

پیرایی، یکی از سه فرزند مجیدی، گفت که در زمان مرگ مادرش در بریتانیا زندگی می‌کرده است، اما با وجود خطرات سر زدن به مزار او به ایران بازگشته است.

خواهرش، رویا، عکسی از خود در مزار مادرش با سر تراشیده در رسانه‌های اجتماعی منتشر کرد. این تصویر به سرعت پخش شد و رویا را مجبور کرد تا در ترکیه درخواست پناهندگی کند.

پیرایی گفت: “هدف از طریق پرونده‌ها و اسناد قانونی، حفظ شواهد، نام بردن از جنایات و جلوگیری از پاک شدن آنهاست”، وافزود که مرگ مادرش «یک حادثه جداگانه نبود، بلکه بخشی از یک رویه سیستماتیک بود، تا اگر معترضان به صورت جداگانه هدف قتل قرار نگرفته بودند، اقدامات نیروهای امنیتی نشان‌دهنده بی‌توجهی عمدی به جان انسان‌ها بود و انتظار می‌رفت شلیک این سلاح‌ها به تجمعات منجر به آسیب جدی یا مرگ واقعی شود.”

او ادامه داد: “با گذشت زمان، غم و اندوه من از بین نرفته است، اما برای من روشن‌تر شده است که سکوت کردن نوع دیگری از فقدان خواهد بود، من دیگر خودم را با این که آیا می‌توانم آنچه را که اتفاق افتاده “عادلانه” بدانم، نمی‌سنجم، زیرا این غیرممکن است. من خودم را با این می‌سنجم که آیا از پاک شدن مرگ مادرم امتناع خواهم کرد یا خیر”.

قربانیان دیگر

سایر شاکیان شناسایی شده عبارتند از کوثر افتخاری و مرشد شاهینکار که هر دو از فاصله نزدیک از اسلحه‌های پینت بال دچار نابینایی نسبی شدند.

کوثر افتخاری، دانشجوی ۲۳ ساله، در اکتبر ۲۰۲۲ در جریان هفته‌ها اعتراضات در نزدیکی دانشگاه تهران از ناحیه چشم راست مجروح شد.

او شاهد بود که همشاگردی‌هایش توسط مأموران امنیتی با مهمات جنگی مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و با باتوم‌های شوکر مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.

در ۱۲ اکتبر، یک مأمور مخفی هفت یا هشت گلوله پینت‌بال از فاصله یک متری به سمت او شلیک کرد و سپس وقتی که او از دستور او برای متفرق شدن پیروی نکرد، به چشم راست او شلیک کرد.

ویدئویی از این حمله که نشان می‌داد از چشم او خون جاری است، به طور گسترده منتشر شد و بعداً در آلمان به او پناهندگی داده شد.

مرسده شاهینکار، که در زمان حمله در ۱۸ اکتبر ۳۸ ساله بود، تنها زمانی متوجه آسیب دیدگی چشم خود شد که چیزی داغ روی صورتش احساس کرد. معترضان به او هشدار دادند که سوار آمبولانس نشود، زیرا می‌ترسیدند که به کلانتری منتقل شود.

وقتی او سرانجام به یک کلینیک پزشکی رسید، کارمند به او گفت که آنجا را ترک کند زیرا او یک معترض است، اما پزشکی او را معاینه کرد و به بیمارستانی فرستاد که در آنجا ادعا کرد که آسیب دیدگی‌اش ناشی از برخورد سنگ بوده تا از درمان محروم نشود.

شاهینکار عکس‌هایی از جراحات خود را در اینستاگرام منتشر کرد و در ژانویه ۲۰۲۳، مأموران مخفی به او نزدیک شدند و او را وادار به فرار از ایران کردند. بعداً به عنوان نماینده جنبش زنان، زندگی، آزادی، جایزه ساخاروف ۲۰۲۳ به او اهدا شد.

اهمیت حقوقی شکایت

شاکیان تأکید می‌کنند که این شکایت صرفاً یک پرونده حقوقی بدون نتیجه عملی نیست.

صلاحیت قضایی جهانی امکان تحقیق در مورد جنایات ارتکابی در یک کشور ثالث را فراهم می‌کند، حتی اگر جرم در آنجا رخ نداده باشد و مرتکب در آنجا حضور نداشته باشد.

آرژانتین از جمله پذیراترین کشورهای جهان برای ادعاهای صلاحیت قضایی جهانی است.

تنها در سال ۲۰۱۴، اصل صلاحیت قضایی جهانی منجر به ۲۷ محکومیت و تشکیل حداقل ۳۶ پرونده مربوط به جنایات ارتکابی در ۳۲ کشور شد. در حال حاضر پرونده‌ها در ۱۶ کشور مختلف در حال پیگیری هستند.

لازم به توضیح است که این درخواست محدود به تشکیل تحقیقات جنایی است، نه یک دعوی حقوقی.

بنابراین، شاکیان به دنبال جبران خسارت مالی نیستند. این اولین شکایتی نیست که علیه مقامات ایرانی در آرژانتین ثبت شده است.

در ژوئن ۲۰۲۵، یک قاضی آرژانتینی دستور آغاز محاکمه‌های غیابی علیه هفت مظنون ایرانی و سه مرد لبنانی در ارتباط با بمب‌گذاری سال ۱۹۹۴ در مرکز یهودیان بوئنوس آیرس را صادر کرد که منجر به کشته شدن ۸۵ نفر و زخمی شدن صدها نفر شد.