زندان سپیدار اهواز که به عنوان یکی از بدترین و پرچالش‌ترین زندان‌های ایران شناخته می‌شود، به‌ویژه برای زنان زندانی، جهنم واقعی است. در این زندان، زنان با انواع شکنجه‌های جسمی و روحی، از جمله گرسنگی، تعرض جنسی، و شرایط غیرقابل تحمل زندگی مواجه هستند. گزارش‌های مختلف از وضعیت بحرانی این بند، که شامل نزدیک به ۴۰۰ زن است، همواره مورد توجه حقوق بشر قرار گرفته است. این گزارش‌ها از سال‌ها پیش نشان‌دهنده نقض شدید حقوق انسانی و شرایط نابهنجار برای زندانیان زن است.
زندان سپیدار اهواز ؛شکنجه جسمی و روانی
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های گزارش‌ها، اشاره به شکنجه‌های جسمی و روانی در زندان سپیدار اهواز. زنان زندانی به ویژه در دوران بازجویی تحت فشارهای طاقت‌فرسا قرار می‌گیرند. برخی از زندانیان سابق از خونریزی‌های شدید و ناتوانی در دریافت درمان‌های پزشکی سخن گفته‌اند. علاوه بر آن، وضعیت بهداشت روانی زندانیان به شدت آسیب دیده است؛ بسیاری از آنها تحت درمان‌های دارویی قرار می‌گیرند که در واقع، هدف آنها کاهش توانایی زندانیان در مقابله با شرایط است. در برخی موارد، حتی گزارش‌هایی از خودزنی و خودکشی در داخل زندان منتشر شده است که نشان‌دهنده فشارهای روحی بی‌وقفه بر زندانیان است.
یکی از زندانیان روایت می‌کند که در ۱۴ سالگی ۶ ماه در زندان سپیدار اهواز بود و تحت فشار بازجویی‌ها دچار خونریزی شدید و مزمن شد، و با این حال تنها یک بسته کوچک پد بهداشتی ماهیانه به او داده می‌شد و از او خواسته شد که به جای آن از پارچه استفاده کند.یکی دیگر از زندانیان اضافه می‌کند که همبندی او که با انرژی و نشاط وارد زندان شده بود، به دلیل داروهای آرام‌بخش به طور تقریبی از هوش رفته و بیشتر روز را می‌خوابید و تنها برای غذا بیدار می‌شد.
فقط دو تلفن برای ۴۰۰ محبوسه زن
با توجه به وضعیت نگران‌کننده زندان سپیدار اهواز ، یکی از مشکلات بزرگ زندانیان محدود بودن دسترسی آنها به امکانات ارتباطی است. تنها دو تلفن برای ۴۰۰ زندانی در نظر گرفته شده است که این به‌طور جدی توانایی ارتباط زندانیان با خانواده‌ها و دنیای بیرون را محدود می‌کند. این تلفن‌ها به ندرت در دسترس قرار می‌گیرند و زندانیان باید برای استفاده از آنها ساعت‌ها در صف‌های طولانی بمانند.
این شرایط نه تنها ارتباطات شخصی و عاطفی زندانیان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه به افزایش استرس و اضطراب‌های روحی آنان منجر می‌شود. در این زندان، هیچ‌گونه حریم خصوصی برای زندانیان وجود ندارد؛ زیرا تمامی مکالمات آنها تحت نظارت و کنترل شدید قرار می‌گیرد. محتویات مکالمات به‌طور مرتب به مقامات زندان گزارش می‌شود، که موجب می‌شود زندانیان حتی در زمان ارتباط با خانواده‌هایشان احساس امنیت نکنند.
این نظارت شدید و محدودیت‌های ارتباطی نه تنها حقوق انسانی زندانیان را نقض می‌کند، بلکه فشارهای روحی و روانی بیشتری را بر زندانیان وارد می‌آورد. در نتیجه، زندانیان نه‌تنها در شرایط بد فیزیکی قرار دارند، بلکه از نظر روانی نیز تحت فشارهای بی‌پایانی هستند. شرایط موجود در زندان سپیدار نشان‌دهنده نقض آشکار حقوق بشر و عدم توجه به استانداردهای حداقلی انسانی در نظام‌های اصلاحی است.
افشاگری‌ها و واکنش‌های بین‌المللی
گزارش‌ها و افشاگری‌هایی که از سوی زندانیان سابق و فعالان حقوق بشر منتشر شده است، واکنش‌های گسترده‌ای را در سطح بین‌المللی برانگیخته است. این گزارش‌ها شرایط غیرانسانی زندگی در زندان سپیدار را نشان می‌دهند، از جمله ازدحام شدید در سلول‌ها و نقض حقوق انسانی که زندانیان، به ویژه زنان، با آن مواجه‌اند. این گزارش‌ها همچنین به شکنجه‌های جسمی و روانی اشاره دارند که برخی از زندانیان در این زندان تجربه کرده‌اند.در سطح بین‌المللی، این افشاگری‌ها نگرانی‌های بسیاری را برانگیخته است و سازمان‌های حقوق بشری نظیر “عفو بین‌الملل” و “سازمان دیده‌بان حقوق بشر” خواستار فشار بر مقامات ایرانی برای بهبود شرایط در زندان‌ها شده‌اند.
این سازمان‌ها خواسته‌اند که مقامات ایرانی به شرایط در زندان سپیدار اهواز رسیدگی فوری کنند و تحقیقات مستقلی در مورد ادعاهای مربوط به شکنجه و بدرفتاری با زندانیان صورت گیرد.در این راستا، بسیاری از فعالان حقوق بشر به این کمپین بین‌المللی پیوسته‌اند تا وضعیت زندان‌های ایران به ویژه زندان سپیدار اهواز را مورد توجه قرار دهند. واکنش‌های جهانی به این موضوع، نشان‌دهنده فشارهایی است که جامعه جهانی بر ایران وارد کرده است تا حقوق انسانی زندانیان در این کشور مورد احترام قرار گیرد و شرایط زندان‌ها بهبود یابد
مطالعه بیشتر : وضعیت نگران‌کننده زندانیان سیاسی در ایران.. فشارها و نقض حقوق بشر
نتیجه‌گیری
زندان سپیدار اهواز با شرایط سخت و وحشیانه‌ای که برای زنان زندانی فراهم کرده است، به عنوان یکی از نمادهای نقض حقوق بشر در ایران شناخته می‌شود. زنان در این زندان به دلیل فقر، اعتقادات سیاسی و اجتماعی و اتهامات مختلف، دچار رنج‌های بی‌پایانی هستند. وضعیت آنها نیازمند توجه جدی نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری است تا حقوق اساسی و انسانی این زندانیان به رسمیت شناخته شود و شرایط زندان‌ها بهبود یابد.
