در حالی که اعتصاب کامیون‌داران در ایران وارد مرحله‌ای حساس شده، پیام محبوبه رضایی زندانی سیاسی پادشاهی‌خواه، از دل زندان اوین به موج حمایت از این اعتراض دامن زده است. این پیام بازتابی است از خشم انباشته مردم و همراهی زندانیان سیاسی با صدای خیابان.
صدای محبوبه رضایی زندانی سیاسی مردم از پشت میله‌ها
محبوبه رضایی، فعال سیاسی و زندانی پادشاهی‌خواه، در پیامی که از بند زنان زندان اوین منتشر کرده، اعتصاب کامیون‌داران را «کابوس تبهکاران» نامیده و آن را ادامه‌ای بر مسیر مقاومت مردم دانسته است. او نوشته است: «صدای شما، صدای همه مردم ایران است»؛ عبارتی که بازتاب دهنده پیوند میان زندانیان سیاسی و جامعه‌ای است که برای عدالت می‌جنگد.
در این پیام، محبوبه رضایی زندانی سیاسی ضمن درود بر اعتصاب شرافتمندانه‌ی رانندگان، اعلام کرده است که این اعتراض نه‌تنها صنفی بلکه کاملاً سیاسی و در جهت مبارزه با حکومت استبدادی، جمهوری اسلامی است. او تأکید کرده است که این اعتصاب بخشی از مبارزاتی است که سال‌ها توسط گروه‌های مختلف از جمله دانشجویان، معلمان، زنان و کارگران پیگیری شده است.
اعتصاب، نقطه‌عطفی در اعتراضات
اعتصاب سراسری کامیون‌داران در ایران، نه‌تنها واکنشی صنفی به شرایط معیشتی دشوار است، بلکه به نماد جدیدی از اعتراضات مردمی در برابر استبداد بدل شده است. در این میان، محبوبه رضایی زندانی سیاسی، با ارسال پیامی از زندان اوین، اهمیت این حرکت را یادآوری کرد و آن را «نقطه‌عطفی در مبارزه با حکومت فاسد» خواند. او با اشاره به سال‌ها مبارزه و فریادهای خاموش در جامعه، این اعتصاب را ادامه‌ای طبیعی از مقاومت مردم دانست.
پیام محبوبه رضایی زندانی سیاسی، فراتر از یک همدلی ساده است؛ صدای او از پشت میله‌ها، پژواکی از فریاد مردم در خیابان‌هاست. او با کلماتی روشن از مردم خواست تا در کنار کامیون‌داران بایستند و این حرکت اعتراضی را تقویت کنند، چراکه اتحاد مردم و مقاومت مدنی، می‌تواند آینده‌ای متفاوت برای ایران رقم بزند. اعتصاب، امروز دیگر یک مطالبه صنفی نیست؛ بلکه سنگ بنای امیدی است برای تغییر.
پیامدهای اجتماعی
اعتصاب کامیون‌داران تنها یک واکنش صنفی به مشکلات اقتصادی نیست، بلکه به‌سرعت ابعاد اجتماعی گسترده‌ای پیدا کرده است. این حرکت اعتراضی، حس همبستگی را در میان اقشار مختلف جامعه برانگیخته و الهام‌بخش بسیاری از گروه‌های ناراضی شده است. در چنین فضایی، صدای محبوبه رضایی زندانی سیاسی، از درون زندان اوین طنین‌انداز شد؛ صدایی که نه‌تنها حمایت از کامیون‌داران را اعلام کرد، بلکه این اعتصاب را بخشی از مبارزات تاریخی مردم برای آزادی دانست.
او در پیام خود یادآوری کرد که اتحاد در برابر سرکوب، می‌تواند مرزهای ترس را در هم بشکند. به باور محبوبه رضایی زندانی سیاسی، این اعتصاب می‌تواند الگویی برای دیگر اقشار ناراضی باشد تا خواسته‌های خود را به شکلی مسالمت‌آمیز اما مؤثر مطرح کنند. با گسترش این حرکت، شاهد شکل‌گیری نوعی آگاهی اجتماعی هستیم که فراتر از مطالبات صنفی، به دنبال احقاق کرامت و عدالت در سراسر کشور است.
همبستگی با رنج‌دیدگان ساختار معیوب
در دل ساختاری که سال‌هاست بر پایه سرکوب و تبعیض بنا شده، صدای همبستگی همچون شعله‌ای کوچک اما مقاوم زنده مانده است. محبوبه رضایی، زندانی سیاسی، با وجود تحمل شرایط سخت در بند زنان زندان اوین، پیام روشنی به جامعه فرستاده است: حمایت از اعتراضات مردمی، نه تنها یک واکنش احساسی، بلکه وظیفه‌ای اخلاقی و ملی است. او در پیام خود اعتصاب کامیون‌داران را «کابوس تبهکاران» خواند و آن را نقطه‌عطفی در مبارزات مردم ایران توصیف کرد.
محبوبه رضایی زندانی سیاسی، این پیام را در حالی فرستاده که بسیاری از هم‌رزمانش در بیرون از زندان، زیر فشار تهدید و بازداشت به سر می‌برند. اما سکوت نکرده است؛ او در کنار کارگران، رانندگان و محرومان ایستاده و به‌عنوان صدایی از پشت میله‌ها، از مردم خواسته است که در برابر ظلم ساختاری سکوت نکنند. این همبستگی، نشانه‌ای است از آگاهی اجتماعی رو‌به‌رشد، که می‌تواند پایه‌های سیستم سرکوب را بلرزاند.
نتیجه‌گیری
در شرایطی که ايران همچنان به سرکوب و بی‌توجهی نسبت به خواسته‌های مردم ادامه می‌دهد، پیام‌هایی مانند سخنرانی محبوبه رضایی از داخل زندان، نشان می‌دهد که اراده برای تغییر نه‌تنها خاموش نشده، بلکه در دل تاریکی، شعله‌ورتر شده است. اعتصاب کامیون‌داران یک اعتراض صنفی نیست، بلکه پژواکی از صدای ملت است که از بندهای زندان نیز عبور کرده و به قلب خیابان رسیده است.