بازداشت بهروز یزدان‌پناه، شهروند ۵۶ ساله کُرد اهل بوکان، آن‌هم با ضرب‌وشتم و بدون حکم قضایی، بار دیگر توجه‌ها را به نقض فاحش حقوق بشر در کردستان ایران جلب کرده است. این بازداشت در حالی صورت گرفته که وی پیش‌تر نیز به دلیل مشارکت در اعتراضات جنبش «ژن، ژیان، ئازادی» هدف فشارهای امنیتی قرار گرفته بود.
بازداشت بهروز یزدان‌پناه
بازداشت بهروز یزدان‌پناه،روز پنج‌شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۴ (۱۹ ژوئن ۲۰۲۵) در جریان یورش نیروهای اداره اطلاعات به منزل شخصی‌اش در بوکان بازداشت شد. مأموران امنیتی نه‌تنها بدون ارائه حکم قضایی وارد خانه شدند، بلکه با اعمال خشونت، هم به او و هم به همسرش حمله کردند.وسایل خانه تخریب شد و بدون حتی اجازه تماس، بهروز به بازداشتگاهی نامشخص در ارومیه منتقل گردید. خانواده‌اش از محل نگهداری او بی‌اطلاع هستند.
موج جدید سرکوب در کردستان
در هفته‌های اخیر، آمار بازداشت فعالان مدنی و شهروندان عادی در کردستان به‌ویژه در شهرهای بوکان، مهاباد، سنندج و پیرانشهر افزایش یافته است. بسیاری از این افراد از بازماندگان یا همراهان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ هستند. بازداشت یزدان‌پناه نیز در همین چارچوب قابل تحلیل است؛ اقدامی پیش‌دستانه برای ارعاب جامعه مدنی و خنثی‌سازی هرگونه امکان بازسازی اعتراضات عمومی.هدف این سرکوب‌ها، جلوگیری از سازمان‌یابی مجدد مردم و ساکت‌کردن هرگونه صدای مخالف در آستانه سالگرد اعتراضات عنوان می‌شود.
جمع‌بندی
بازداشت بهروز یزدان‌پناه، نه رویدادی موردی، بلکه بخشی از روند سرکوب سیستماتیک در کردستان ایران است؛ جایی که فعالان، معترضان، و حتی شهروندان بی‌طرف، با کوچک‌ترین نشانه‌ای از مخالفت، در معرض بازداشت‌های خشونت‌آمیز قرار می‌گیرند.تداوم این روند، نه‌تنها مشروعیت نهادهای امنیتی و قضایی را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد سیاست سرکوب به‌جای اصلاح، هنوز اولویت نخست جمهوری اسلامی در مواجهه با نارضایتی مردمی است.