خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران، رضا رسایی، با صدای خود نه تنها مرزهای موسیقی محلی را پشت سر گذاشت، بلکه صدای اعتراض و امید برای جامعه‌اش بود. زندگی هنری او، با وجود محدودیت‌ها و فشارهای اجتماعی، مسیر کوتاه اما پرمعنایی داشت و مرگ او، علاوه بر جامعه موسیقی، بازتاب گسترده‌ای در میان اقلیت‌ها و فعالان فرهنگی کشور ایجاد کرد.
خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران
خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران، رضا رسایی، متولد ۵ اسفند ۱۳۶۷ در شهرستان صحنه استان کرمانشاه بود. او از پیروان آیین یارسان و یکی از اعضای جامعه کرد ایران به شمار می‌رفت. رضا رسایی از سنین نوجوانی به موسیقی علاقه‌مند شد و با صدا و استعداد خود توانست در محافل محلی و جشنواره‌های فرهنگی توجه بسیاری را جلب کند. موسیقی او نه تنها بازتابی از فرهنگ و سنت‌های اقلیت‌های مذهبی و قومی در ایران بود، بلکه صدایی از اعتراض و هویت فرهنگی برای جامعه‌اش محسوب می‌شد. خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران بودن او باعث شد که آثارش با محدودیت‌ها و چالش‌های اجتماعی روبرو شود، اما این موضوع هرگز مانع ادامه مسیر هنری او نشد.
رضا رسایی در دوره‌ای که اعتراضات سراسری ایران شدت گرفت، به دلیل مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی بازداشت شد. زندگی او سرشار از مبارزه برای آزادی بیان و حفظ هویت فرهنگی بود. او نه تنها موسیقی‌دان برجسته‌ای بود، بلکه سمبلی از مقاومت و امید برای نسل‌های جوان اقلیت‌ها به شمار می‌رفت. با وجود فشارها و محدودیت‌های حکومتی، رضا رسایی همچنان به تولید آثار هنری ادامه داد و صدا و پیامش را به گوش جامعه رساند، تا اینکه زندگی او به پایان رسید و جایگاهش در میان خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران همچنان به یادگار ماند.
روند محاکمه و صدور حکم
محاکمه رضا رسایی در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان کرمانشاه برگزار شد و با دقت کمی پرونده مورد بررسی قرار گرفت. شواهد و مدارک ارائه شده در این دادگاه، بسیاری از ناظران حقوقی و رسانه‌ها را به تردید واداشت، زیرا اکثر اتهامات بر اساس “علم قاضی” و بدون ارائه مدارک مستند یا شهادت‌های عینی صادر شده بود. جلسات دادگاه به صورت محدود و بدون حضور کامل وکیل مدافع برگزار شد و خانواده وی نیز از روند محاکمه بی‌اطلاع بودند، امری که خود باعث شد تا اعتراض‌های گسترده‌ای در جامعه و میان فعالان حقوق بشر شکل بگیرد.
پس از پایان جلسات، حکم اعدام رضا رسایی صادر شد و اجرای آن بدون اطلاع قبلی به خانواده و وکیل او صورت گرفت. این اقدام، به‌ویژه با توجه به سابقه هنری و فرهنگی او، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان اقلیت‌ها و جامعه هنری ایران برانگیخت. بسیاری این روند را نمونه‌ای از نقض حقوق قانونی و انسانی دانستند و تاکید کردند که چنین محاکماتی، بدون شفافیت و رعایت حقوق متهم، نمی‌تواند عادلانه تلقی شود.
ادامه : تبعیض شغلی اقلیت‌ها در ايران؛ فرصتی که از دست می‌رود
واکنش‌های داخلی و بین‌المللی
پس از اعدام رضا رسایی، واکنش‌های گسترده‌ای در داخل ایران و سطح بین‌المللی شکل گرفت. بسیاری از فعالان حقوق بشر و سازمان‌های مدنی، به ویژه آن دسته که بر حمایت از اقلیت‌ها تمرکز دارند، این اقدام را محکوم کردند و آن را نمونه‌ای از سرکوب آزادی‌های فردی و فرهنگی دانستند. خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران بودن او، و همچنین نقش فعال او در حفظ هویت فرهنگی جامعه‌اش، باعث شد که صدای اعتراض‌ها حتی در میان هنرمندان و موسیقی‌دانان ایرانی نیز شنیده شود. رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به سرعت اطلاعات مربوط به زندگی و فعالیت‌های او را منتشر کردند و بر اهمیت حفظ حقوق هنرمندان اقلیت تأکید کردند.
در سطح بین‌المللی، سازمان‌های معتبر مانند عفو بین‌الملل و سازمان حقوق بشر ایران، صدور حکم اعدام و اجرای آن بدون اطلاع خانواده و وکیل را نقض آشکار قوانین و حقوق انسانی خواندند. بسیاری از دولت‌ها و نهادهای حقوق بشری نیز خواستار پاسخگویی مسئولان جمهوری اسلامی شدند. این واکنش‌ها نشان داد که خواننده‌ای از اقلیت‌ها در ایران بودن رضا رسایی، نه تنها یک موضوع داخلی، بلکه مسئله‌ای با ابعاد بین‌المللی است که توجه جهانیان را به وضعیت اقلیت‌ها و آزادی بیان در ایران جلب کرده است.