زنان بهایی در اصفهان بار دیگر هدف احکام قضایی سنگین قرار گرفتند؛ ده شهروند زن به حبس‌های طولانی و مجازات‌های تکمیلی محکوم شده‌اند. این پرونده نمونه‌ای از نقض آشکار حقوق بشر و محدودسازی آزادی‌های مدنی اقلیت‌های دینی در ایران است.
تأیید حکم سنگین علیه زنان بهایی در اصفهان
ده شهروند زن بهایی شامل شانا شوقی‌فر، نگین خادمی، ندا بدخش، آرزو سبحانیان، یگانه روح‌بخش، مژگان شاهرضایی، پرستو حکیم، یگانه آگاهی، بهاره لطفی و ندا عمادی هرکدام به ده سال حبس و جزای نقدی صد میلیون تومانی محکوم شده‌اند و دو نفر دیگر یعنی بهاره لطفی و ندا عمادی به پنج سال حبس و جزای نقدی پنجاه میلیون تومانی محکوم شده‌اند. علاوه بر مجازات‌های مالی و زندان، ممنوع‌الخروجی و محرومیت از شبکه‌های اجتماعی برای تمامی آن‌ها تایید شده است.
این پرونده نشان می‌دهد که زنان بهایی در اصفهان همچنان تحت فشار شدید قضایی و تهدیدهای جسمی و روانی قرار دارند؛ بازجویی‌های اجباری و شکنجه شامل تهدید با صندلی الکتریکی، کشیدن ناخن و پاشیدن آب جوش بر صورت بوده است. فشارهای سیستماتیک علیه اقلیت‌های دینی در ایران ادامه دارد و این حکم نمونه‌ای بارز از نقض آشکار حقوق بشر است.
شکنجه و فشار برای اعتراف اجباری
این شهروندان پیش از صدور حکم، توسط اداره اطلاعات اصفهان بازداشت و تحت شکنجه قرار گرفتند. گزارش‌ها حاکی است که آن‌ها در بازجویی‌ها با تهدیداتی مانند «تجاوز، کشیدن ناخن و نشستن بر صندلی الکتریکی» روبرو شده‌اند و فشارها حتی به تهدید «پاشیدن آب جوش روی صورت» نیز رسیده بود.
بازداشت این شهروندان از تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۲ آغاز شد و هر کدام به صورت جداگانه و در بازه زمانی دوماهه با تودیع وثیقه تا پایان مراحل دادرسی آزاد شدند. با این حال، احکام صادره همچنان تهدیدی جدی علیه آزادی‌های فردی آن‌ها محسوب می‌شود.
ادامه : بهائی‌ستیزی در ادبیات کودکان؛ بازتولید تبعیض در پوشش داستان
پرونده‌های مشابه در ایران
پرونده‌های زنان بهایی در ایران نشان می‌دهد که احکام قضایی سنگین علیه اقلیت‌های دینی تنها محدود به اصفهان نیست و در شهرهای مختلفی مانند تهران، کرج، همدان، شیراز و قائم‌شهر نیز این روند ادامه دارد. این پرونده‌ها شامل زندان طولانی، ممنوع‌الخروجی و محرومیت از شبکه‌های اجتماعی است و فشارهای سیستماتیک بر زنان بهایی همچنان ادامه دارد. حتی تهدیدها و شکنجه‌های روانی و جسمی برای اعتراف اجباری، بخش جدایی‌ناپذیری از این روند بوده است.
با این حال، زنان بهایی در اصفهان و دیگر شهرها مقاومت کرده و در برابر فشارها ایستادگی کردند. تجربه آن‌ها نشان می‌دهد که سیستم قضایی ایران نه تنها آزادی‌های مدنی را محدود می‌کند، بلکه با استفاده از تهدید، شکنجه و مجازات‌های طولانی، اقلیت‌های دینی را هدف قرار می‌دهد. پرونده‌های مشابه در ایران نمونه‌ای بارز از نقض حقوق بشر و محدودسازی آزادی‌های فردی و دینی است.