با گذشت بیش از چهل و چهار روز از بازداشت آرمان نیک‌آئین، آهنگساز و شهروند بهائی ساکن قشم، هیچ خبری از محل نگهداری یا وضعیت او در دست نیست. این شهروند که در تاریخ ۲ تیر ۱۴۰۴ توسط نیروهای اطلاعات سپاه در شیراز بازداشت شد، بدون دسترسی به وکیل یا ملاقات با خانواده، در شرایطی نامعلوم به‌سر می‌برد.
بازداشت آرمان نیک‌آئین بار دیگر چهره سرکوب‌گرانه جمهوری اسلامی را نسبت به اقلیت‌های دینی و هنرمندان مستقل عیان می‌کند.
بی‌دلیل، بی‌دادگاه، بی‌صدا
اطلاعات موجود حاکی از آن است که بازداشت آرمان نیک‌آئین بدون حکم قضایی رسمی و بدون هیچ‌گونه سند علنی صورت گرفته است. مأموران اطلاعات در زمان بازداشت، وسایل شخصی او و دیگر حاضران را نیز ضبط کرده‌اند.
اتهامات احتمالی مطرح نشده‌اند و تمدید قرار بازداشت، بدون هیچ روند قضایی شفاف، انجام شده است. این نوع برخورد امنیتی، نقض صریح حقوق بشر و اصول دادرسی عادلانه است.
هدف حمله؛ مذهب و هنر
آرمان نیک‌آئین نه فعال سیاسی است و نه وابسته به هیچ گروه مخالف. او یک آهنگساز و مدرس موسیقی است که تنها جرمش در نگاه حکومت، پیروی از آیین بهائی و فعالیت فرهنگی مستقل بوده است.
بازداشت آرمان نیک‌آئین نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی همچنان به سیاست سرکوب عقاید دینی و هنری ادامه می‌دهد؛ سیاستی که دهه‌هاست جان و زندگی هزاران نفر را در ایران تهدید کرده است.
چرا سکوت؟ کجا هستند نهادهای حقوق بشری؟
با گذشت بیش از یک ماه، هنوز هیچ بیانیه‌ای از سوی مقامات قضایی درباره وضعیت بازداشت آرمان نیک‌آئین صادر نشده است. خانواده‌ی او از ملاقات محروم‌اند و نهادهای مستقل نیز به پرونده دسترسی ندارند.
نهادهای حقوق بشری بین‌المللی باید به‌صورت فوری به این وضعیت واکنش نشان دهند و از حکومت ایران بخواهند که اطلاعات دقیق درباره سرنوشت او ارائه کند.
نتیجه‌گیری: صدای خاموش شده‌ی یک هنرمند
بازداشت آرمان نیک‌آئین نه تنها حمله‌ای به یک فرد، بلکه تهدیدی جدی علیه آزادی دین، هنر، بیان و اندیشه در ایران است.
در حالی که دستگاه‌های حکومتی، هنرمندان را دشمن امنیت می‌دانند، جامعه‌ی مدنی وظیفه دارد صدای آن‌ها باشد.
مطالعه بيشتر : اعدام، ابزار حکومت؛ روزبه وادی و مهدی اصغرزاده قربانیان سرکوب تازه در ایران
آرمان نیک‌آئین یک نام نیست؛ نماد تمام هنرمندان و انسان‌هایی‌ست که در ایران، بهای انسان‌بودن را با زندان می‌پردازند.