اعدام مجاهد کورکور، یکی از بازداشت‌شدگان جنبش “ژن، ژیان، ئازادی” در ایذه، موجی از خشم و نگرانی را میان فعالان حقوق بشر و افکار عمومی برانگیخته است. این اعدام در روز تولد کیان پیرفلک، کودک ۱۰ ساله‌ای که در جریان اعتراضات کشته شد، پیامدهای حقوقی و سیاسی مهمی برای ايران دارد.
اعدام مجاهد کورکور
در سحرگاه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴، حکم اعدام مجاهد کورکور در زندان شیبان اهواز اجرا شد؛ روزی که به‌طور نمادین با سالروز تولد کیان پیرفلک، کودک کشته‌شده در اعتراضات ۱۴۰۱، هم‌زمان بود. این هم‌زمانی از سوی بسیاری از ناظران به‌عنوان اقدامی عامدانه برای انتقال پیام قدرت و ارعاب ارزیابی شده است.
مجاهد کورکور، شهروند لُر و اهل ایذه، از زمان بازداشت در آذر ۱۴۰۱ تا لحظه اعدام، ۹۰۴ روز را در زندان سپری کرد؛ روزهایی که بنابر گزارش سازمان هه‌نگاو، با شکنجه‌های شدید و محرومیت از وکیل همراه بوده است. دادگاه انقلاب اهواز او را به اتهام “محاربه و افساد فی‌الأرض” به اعدام محکوم کرد؛ حکمی که ابتدا در دیوان عالی نقض شد اما مجدداً توسط دادگاهی دیگر تأیید و اجرا گردید.
هشدار نسبت به موج جدید اعدام‌ها در ایران
اعدام مجاهد کورکور تنها یکی از موارد نگران‌کننده‌ای است که زنگ خطر موج جدیدی از اعدام‌ها در ایران را به صدا درآورده است. این زندانی سیاسی، که در پی جنبش ژن، ژیان، ئازادی بازداشت شده بود، پس از نزدیک به دو سال و نیم حبس در شرایطی غیرعادلانه و بدون دسترسی به وکیل، در زندان شیبان اهواز به دار آویخته شد. اجرای حکم اعدام مجاهد کورکور درست در سالروز تولد کودک جان‌باخته، کیان پیرفلک، به‌وضوح پیامی سیاسی و سرکوبگرانه دارد؛ پیامی که نشان از اراده حکومت برای خاموش‌کردن صدای معترضان دارد.
براساس آمار ارائه‌شده از سوی سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، تنها در ۱۶۱ روز نخست سال ۲۰۲۵، دست‌کم ۵۸۲ تن در زندان‌های ايران اعدام شده‌اند که در میان آنان، ۱۹ زندانی سیاسی، مذهبی و امنیتی دیده می‌شود. روند نگران‌کننده‌ای که با توجه به مواردی چون اعدام مجاهد کورکور، می‌تواند به نماد فاز تازه‌ای از سرکوب سیستماتیک مخالفان تبدیل شود. هم‌زمان با ادامه این اعدام‌ها، سکوت جامعه بین‌المللی و بی‌توجهی به وضعیت حقوق بشر در ایران، راه را برای تکرار این جنایات هموارتر کرده است.
