بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، حالا در سایه جنگ ایران و اسرائیل به فراموشی سپرده شده است. خانواده این افراد میگویند در میان هیاهوی رسانهای و بحرانهای سیاسی، هیچ پاسخ روشنی درباره وضعیت فرزندانشان دریافت نمیکنند و مسئولان نیز حاضر به پیگیری جدی نیستند.
بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی
بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، تنها یک اتفاق ساده یا یک پرونده جنایی معمولی نیست؛ بلکه ماجرایی است که ضعف ساختاری، نبود آموزش و مدیریت ناکارآمد در ورزش ایران را آشکار میکند. طبق گزارشهای رسانههای کره جنوبی، این بازداشت پس از شکایت یک دختر ۲۰ ساله کرهای مبنی بر تجاوز در هتل محل اقامت کاروان ایران انجام شد. پلیس کره جنوبی اعلام کرد که پس از دریافت موقعیت مکانی از این دختر، بلافاصله به هتل مراجعه کرده و متهمان را دستگیر کرده است.
اما در ایران، این اتفاق به جای آنکه با شفافیت و پاسخگویی همراه باشد، با انکار، سکوت و فرافکنی روبهرو شد. بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، حالا تحت تأثیر فضای جنگ و بحرانهای سیاسی، تقریباً از حافظه رسانهای کشور حذف شده است و خانوادههای این افراد در بلاتکلیفی مطلق به سر میبرند. در این میان، نه وزارت ورزش، نه فدراسیون دوومیدانی و نه حتی سفارت ایران در سئول حاضر به ارائه اطلاعات دقیق درباره وضعیت آنها نیستند و این موضوع، بیش از پیش بر نگرانیها میافزاید.
آتش جنگ و فراموشی رسوایی
بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، حالا در سایه جنگ و بحرانهای سیاسی به یک موضوع فراموششده تبدیل شده است. تنها ۱۳ روز پس از این ماجرا، با حمله نظامی اسرائیل به مراکز هستهای و نظامی ایران، همه توجه رسانهها و مسئولان به درگیریهای نظامی معطوف شد و دیگر کسی سراغی از سرنوشت این پرونده نگرفت. خانوادههای این افراد میگویند که حتی قبل از آغاز جنگ هم در پیگیری وضعیت بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی با بیاحترامی، سکوت و بیتفاوتی نهادهای رسمی روبهرو بودند و حالا این بیخبری و بیتوجهی عملاً کامل شده است. آنها تأکید میکنند که تحت هر شرایطی، مسئولان موظف به پاسخگویی هستند، اما هیچکس حاضر نیست مسئولیت این رسوایی را بپذیرد.
بیشتر بخوانید : نقض آتشبس میان ایران و اسرائیل؛ شعلهور شدن دوباره تنشها
واکنش وزارت ورزش؛ فریب افکار عمومی؟
بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، به یکی از موضوعات جنجالی و بحثبرانگیز در روزهای اخیر تبدیل شده است. در حالی که مسئولان وزارت ورزش ایران ادعا میکنند با همکاری وزارت امور خارجه، در تلاش برای بازگرداندن این افراد به کشور هستند، کارشناسان حقوقی این اظهارات را بیشتر یک نمایش رسانهای و فریب افکار عمومی میدانند. محمد شروین اسبقیان، معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش، گفته است که این افراد «فرزندان ایران» هستند و با جدیت موضوع را پیگیری میکنند.
اما حقیقت این است که طبق قرارداد استرداد مجرمین میان ایران و کره جنوبی، امکان بازگرداندن متهمان بدون طی مراحل کامل قضایی وجود ندارد. بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، علاوه بر ابعاد حقوقی، حالا بهدلیل ناتوانی مسئولان در مدیریت بحران و شفافسازی، به موضوعی حساس و چالشبرانگیز تبدیل شده و افکار عمومی انتظار پاسخ روشن و صریح دارند.
رسوایی فراموششده رئیس فدراسیون
پیش از آغاز جنگ ایران و اسرائیل، نام احسان حدادی، رئیس فدراسیون دوومیدانی، بار دیگر در صدر اخبار و شبکههای اجتماعی قرار گرفته بود. پرونده قدیمی تجاوز او به یک دختر جوان در سال ۱۳۹۵ و همچنین روابط نزدیکش با علی خامنهای، بهعنوان نمادی از فساد ساختاری در ورزش ایران مطرح میشد. منتقدان میگفتند فردی با چنین اتهاماتی، نهتنها باید از هرگونه مسئولیت دولتی محروم شود، بلکه باید پاسخگوی افکار عمومی باشد. با این حال، جنگ بهطرز عجیبی ورق را به نفع حدادی برگرداند.
در میان اخبار حملات نظامی و درگیریهای سیاسی، ماجرای اتهامات او به فراموشی سپرده شد و عملاً از زیر فشار رسانهای خارج شد. خانوادههای ورزشکاران بازداشتشده در کره جنوبی هم میگویند که حتی قبل از جنگ، دسترسی به حدادی و پیگیری وضعیت فرزندانشان ممکن نبود و حالا، با آغاز جنگ، او بهطور کامل از پاسخگویی طفره میرود.
جمعبندی
پرونده تجاوز اعضای کاروان دوومیدانی ایران در کره جنوبی، قربانی جنگ و بیکفایتی مدیریتی شده است. در حالی که خانوادههای این افراد در بیخبری مطلق به سر میبرند، مسئولان ورزش ایران پشت شعارهای وطنپرستانه و وضعیت جنگی، از پاسخگویی طفره میروند. بازداشت ورزشکاران ایرانی در کره جنوبی، حالا در سایه بحرانهای سیاسی، نه تنها فراموش شده بلکه هیچکس حاضر نیست مسئولیت آن را بپذیرد. سؤال اساسی این است: اگر این جنگ تمام شود، چه کسی پاسخگوی این رسوایی است؟ یا مثل همیشه، با گذشت زمان، همهچیز مشمول مرور زمان و فراموشی خواهد شد؟