پارک جنگلی چیتگر یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین فضاهای سبز تهران است؛ جایی که سال‌ها به‌عنوان ریه تنفسی پایتخت شناخته می‌شد، اما حالا با چالش‌های بزرگی مثل کم‌آبی، آفت‌زدگی و ضعف مدیریت روبه‌روست. شهرداری منطقه ۲۲ می‌گوید با کاشت ۲۰ هزار اصله درخت و اجرای طرح‌های آبیاری جدید، می‌خواهد این پارک را دوباره زنده کند.
بحران آب و آفت در پارک جنگلی چیتگر
بحران آب و آفت در پارک جنگلی چیتگر به یکی از نگرانی‌های اصلی محیط‌زیستی تهران تبدیل شده است. این پارک که از مهم‌ترین فضاهای سبز پایتخت به شمار می‌رود، در سال‌های اخیر به دلیل کاهش شدید منابع آبی و گسترش آفات، با تهدید جدی روبه‌رو شده است. بخش‌هایی از درختان کهنسال پارک جنگلی چیتگر خشک شده و پوشش گیاهی آن آسیب دیده است؛ موضوعی که کارشناسان محیط‌زیست آن را نشانه‌ای از سوءمدیریت منابع طبیعی و بی‌توجهی نهادهای مسئول می‌دانند. کاهش آبیاری به‌دلیل کمبود آب و استفاده از روش‌های نادرست مقابله با آفات، نه‌تنها به تخریب اکوسیستم پارک انجامیده بلکه خطر از بین رفتن یکی از مهم‌ترین تفرجگاه‌های مردمی تهران را افزایش داده است. بسیاری از فعالان محیط‌زیست هشدار می‌دهند که در صورت ادامه این روند، احیای پارک ممکن است به‌سادگی امکان‌پذیر نباشد و پایتخت بخشی از ریه سبز خود را برای همیشه از دست دهد.
جابجایی ۱۰ هزار درخت آلوده؛ قطع یا نجات؟
جابجایی ۱۰ هزار درخت آلوده یکی از مهم‌ترین اقدامات شهرداری در پارک جنگلی چیتگر بوده است. این عملیات که با هدف جلوگیری از گسترش آفت سوسک چوب‌خوار انجام شد، بحث‌های فراوانی در بین شهروندان و فعالان محیط‌زیست ایجاد کرده است. بسیاری از مردم نگران بودند که این جابجایی در عمل به معنای قطع درختان پارک جنگلی چیتگر باشد، اما شهرداری تأکید دارد که هیچ درختی قطع نشده و تمام درختان آلوده با همکاری منابع طبیعی از محل خارج شده‌اند.
در جریان این اقدام، بیش از ۸۰ درصد از درختان آلوده جابجا شده و بخش باقی‌مانده در اولویت دوم عملیات قرار دارد. مسئولان شهرداری می‌گویند: «اگر این کار در زمان مناسب انجام نمی‌شد، ظرف دو سال آینده، آفت می‌توانست به صدها هزار درخت پارک جنگلی چیتگر سرایت کند و باعث از بین رفتن کل اکوسیستم پارک شود.»
در نهايت، پارک جنگلی چیتگر با قدمت طولانی و جایگاه ویژه خود در قلب تهران، طی سال‌های اخیر با چالش‌های جدی روبه‌رو بوده است. اقدامات شهرداری منطقه ۲۲ از جمله جابجایی درختان آلوده، کاشت ۲۰ هزار اصله درخت جدید و اجرای سیستم‌های آبیاری پیشرفته، قدم‌هایی مهم در مسیر احیای پارک محسوب می‌شوند. با این حال، کارشناسان و شهروندان همچنان بر لزوم نظارت دقیق، تأمین پایدار منابع آب و مدیریت علمی تأکید دارند تا این فضای سبز ارزشمند بتواند به شرایط ایده‌آل خود بازگردد و نسل‌های آینده نیز از مزایای آن بهره‌مند شوند.