مرگ امیر امیری، زندانی کُرد اهل صحنه در زندان قزلحصار کرج، بار دیگر نگرانی‌ها درباره وضعیت حقوق بشری و رسیدگی پزشکی در زندان‌های ایران را برجسته کرده است. این زندانی ۴۰ ساله که دو سال پیش به اتهام جرایم مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود، علیرغم درخواست مکرر برای رسیدگی پزشکی، به شکل مشکوکی جان خود را از دست داد. سه روز پیش از مرگ، هیچ تماسی با خانواده برقرار نشده بود و همین امر ابهامات جدی درباره علت واقعی فوت وی ایجاد کرده است.
مرگ امیر امیری
مرگ امیر امیری در زندان قزلحصار بار دیگر نگرانی‌ها درباره وضعیت زندانیان و رعایت حقوق پزشکی را برجسته کرد. این زندانی کُرد که به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود، علیرغم درخواست‌های مکرر برای رسیدگی پزشکی، جان خود را از دست داد. خانواده و نزدیکان امیری تأکید دارند که در سه روز پیش از مرگ هیچ تماسی با او برقرار نشده و این فاصله زمانی باعث ابهامات جدی درباره علت واقعی مرگ وی شده است.
این حادثه نشان می‌دهد که مرگ امیر امیری تنها یک اتفاق فردی نیست، بلکه نمونه‌ای از مشکلات ساختاری و بی‌توجهی به نیازهای پزشکی زندانیان در ایران است. بی‌توجهی به سلامت زندانیان و عدم پاسخگویی مسئولان، پیامدهای حقوق بشری گسترده‌ای داشته و توجه نهادهای بین‌المللی و فعالان حقوق بشر را به خود جلب کرده است.
بی‌توجهی به رسیدگی پزشکی؛ بحران در زندان‌ها
بی‌توجهی به رسیدگی پزشکی در زندان‌های ایران به یک بحران جدی تبدیل شده است. نمونه‌های متعدد، از جمله مرگ امیر امیری در زندان قزلحصار، نشان می‌دهد که زندانیان حتی در صورت نیاز فوری به مراقبت‌های پزشکی، دسترسی مناسب به درمان ندارند. این بی‌توجهی نه تنها سلامت جسمی زندانیان را تهدید می‌کند، بلکه فشار روانی بر خانواده‌ها و جامعه مدنی را نیز افزایش می‌دهد.
در بسیاری از موارد، زندانیان مجبورند درخواست‌های پزشکی خود را بارها و بارها تکرار کنند تا شاید پاسخی دریافت کنند، اما اغلب بدون نتیجه می‌ماند. این وضعیت موجب شده است که نگرانی‌ها درباره ایمنی و حقوق بنیادین زندانیان شدت یابد و سازمان‌های حقوق بشری، با انتشار گزارش‌ها و هشدارهای متعدد، بر لزوم تغییر رویه‌ها و رعایت استانداردهای پزشکی در زندان‌ها تاکید کنند.