بهمن کرملو، زندانی ۵۰ ساله در زندان قزلحصار، به دلیل بی‌توجهی آشکار مسئولان زندان به مراقبت‌های پزشکی، جان خود را از دست داد. گزارش‌ها حاکی از آن است که مرگ او ناشی از عدم اعزام به موقع به مراکز درمانی بوده است، با وجود ابتلا به بیماری قلبی مزمن. این حادثه نقض جدی حقوق بشر در زندان‌های ایران را به‌وضوح نشان می‌دهد و ضرورت نظارت بین‌المللی بر وضعیت زندانیان و تضمین حق دسترسی آنان به خدمات درمانی را برجسته می‌سازد.
بهمن کرملو؛ قربانی بی‌توجهی پزشکی در زندان قزلحصار
بهمن کرملو، زندانی ۵۰ ساله و محبوس در واحد چهار بند ۲۰ زندان قزلحصار، بر اساس گزارش‌ها به دلیل ایست قلبی و بی‌توجهی آشکار مسئولان زندان جان خود را از دست داد. منابع مطلع اعلام کرده‌اند که این زندانی مبتلا به بیماری قلبی مزمن بود و بارها توسط پزشک زندان برای مراجعه به مراکز درمانی احضار شده بود، اما به دلیل محدودیت‌ها و تهدیدهای مسئولان کارخانجات زندان که اعلام کرده بودند در صورت غیبت مجوز کار وی لغو می‌شود، نتوانست درمان لازم را دریافت کند.
در روزهای منتهی به مرگ، بهمن کرملو چندین بار برای ویزیت عصرگاهی به بهداری مراجعه کرده و پس از انجام نوار قلب، برای ویزیت در ساعات اداری ارجاع داده شد، اما محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی مسئولان مانع از مراجعه وی شد. این بی‌توجهی مستقیم به جان بهمن کرملو، پس از بیش از ۱۴ سال گذراندن دوران محکومیت، باعث شد جانش به راحتی از دست برود. حادثه او بار دیگر نقض جدی حقوق بشر در زندان‌های ایران را به نمایش گذاشته و ضرورت نظارت بین‌المللی برای تضمین حق دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی را آشکار می‌سازد.
محدودیت‌های غیرانسانی در کارخانجات زندان
زندانیان در کارخانجات زندان قزلحصار تحت فشارهای شدید و محدودیت‌های غیرانسانی قرار دارند. مسئولان کارخانجات اعلام کرده بودند که در صورت غیبت، مجوز کار زندانیان لغو خواهد شد و هیچ استثنایی برای وضعیت پزشکی یا بیماری‌های مزمن زندانیان در نظر گرفته نشده است. این تهدیدها باعث شده بود که بهمن کرملو نتواند در ساعات اداری برای ویزیت پزشکی مراجعه کند، حتی با وجود احضار رسمی پزشک و وضعیت بحرانی قلب وی.
این محدودیت‌های ساختاری، نمونه‌ای بارز از بی‌توجهی به حقوق اولیه انسانی زندانیان است و نشان می‌دهد که فشارهای اداری و تهدیدهای شغلی بر سلامت جسمی و روانی زندانیان غالب است. در نهایت، این شرایط غیرانسانی به مرگ بهمن کرملو انجامید و ضرورت بازنگری در سیاست‌ها و نظارت دقیق بر فعالیت‌های کارخانجات زندان‌ها را آشکار می‌سازد.
حادثه مرگ بهمن کرملو تنها یک نمونه از مشکلات گسترده در زندان‌های ایران است. پیش‌تر موارد مشابهی گزارش شده‌اند:یعقوب سبزی، زندانی محکوم به اعدام، بر اثر خودکشی در زندان قزلحصار جان خود را از دست داد.رضا ملکی، زندانی اهل هرسین، بر اثر عدم رسیدگی پزشکی جان باخت.مهران اکرمی، سپهر شیرانی و دیگر زندانیان در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های مختلف ایران، بر اثر قصور مسئولان یا شکنجه جان خود را از دست داده‌اند.
ضرورت اصلاح ساختاری و نظارت بین‌المللی
حادثه مرگ بهمن کرملو بار دیگر ضرورت اصلاح ساختار زندان‌ها و سیستم‌های نظارتی را آشکار ساخت. بی‌توجهی مسئولان به وضعیت پزشکی زندانیان و اعمال محدودیت‌های غیرانسانی، نمونه‌ای از ضعف‌های ساختاری است که جان زندانیان را به خطر می‌اندازد. بهمن کرملو، با وجود بیماری قلبی و احضار رسمی پزشک، نتوانست به موقع به مراکز درمانی منتقل شود و این قصور مستقیم مسئولان منجر به فوت او شد.
بازنگری در قوانین و مقررات زندان‌ها و اعمال نظارت بین‌المللی بر وضعیت زندانیان، امری حیاتی و غیرقابل تأخیر است. تجربه بهمن کرملو نشان می‌دهد که بدون حضور نهادهای مستقل و فشارهای بین‌المللی، حق حیات و دسترسی به مراقبت‌های پزشکی زندانیان به راحتی نقض می‌شود. این موضوع ضرورت تضمین رعایت حقوق بشر در زندان‌ها و اصلاح سیاست‌های مدیریتی را برجسته می‌کند.